BEN BİR ÖĞRETMENİM
Türkiye’min her yeri benim
Köye gitmişim şehre gitmişim
Ben öğretmenliği isteyerek seçmişim
Çocuğu benim gençliği benim
Okumayı yazmayı öğreteceğim
Durma yürü ilerle diyeceğim
Bilgisine bilgi ekleyeceğim
Gelecek sizinse ben geleceğinizim
Ben siz varoldukça yaşarım
Ben sizin için dağları aşarım
Sizin için okurum ve yazarım
Çağa ulaştırmak, bilgi vermek amacım
Vücudum yok olsada ruhen sizle yaşarım
Ben, siz ilerledikçe büyüdükçe varım
Sizinle güler sizinle ağlarım
Yüksek makamlarda gördükçe sizi
Sevinirim, büyük gurur duyarım
Eğer ilerlemişsen büyümüşsen
Yükselirim seninle birlikte ben
Seni hep yükseklerde görmeliyim
Sen beni unutsanda ben seni tanırım
Çünkü ben seninle varım, yaşarım
Unutulmak istemem çünkü ben
Sen beni hatırladıkça sevinirim
Ben bir Öğretmenim.
Aralık - 1985
Emine ÇelikKayıt Tarihi : 30.7.2006 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Neden Böyle Öğretmenim?
Annem ve babam, okula başlayacağım zaman
çantaların en güzelini almışlardı bana.
Umutların en güzelini
tokalarımla beraber takmışlardı saçlarıma.
İlk gün, endişelerini, gözyaşlarıyla katıklamışlardı.
İlk aldığım harçlığı, yirmi yıl sonrasının sermayesi saymışlardı.
Ben okulla tanışacağım için ne kadar heyecanlıysam
onlar da el sallarken heyecanlarını sakladıklarını sanmışlardı.
İlk yıl okuma telaşı, ikinci yıl dört işlem
Hayat Bilgisi ve de problem…
Okulda her şeyin doğrularını öğreniyorduk
dışarıda yanlışlarını yaşarken! …
İnsanlara saygıyı ve sevgiyi öğrenirken
saygısızlığı ve sevgisizliği görüyorduk büyüklerden! …
Çevreyi temiz tutmayı öğreniyorduk
okul yolundaki çöplerin arasından geçerken! ….
Öğretmenim “Güvenin” diyordu insanlara
İnsanlarsa,” Hangi devirde yaşıyoruz, güvenilir mi aman ha! ”.
Öğretmenim,”Başkalarının yerine kendini koy” diyordu her zaman
Başkalarıysa “Önce ben” diyordu,” Sen istiyorsan öyle san! ”
Öğretmenim “Edep, diyordu, haya, ahlak
bunlar en büyük meziyetlerdir bak”
Oysa televizyondakilerle neredeyse herkes olmuştu ahmak
Öğretmenim “Çalış” diyordu,” Araştır, üret
çalışmak en büyük ibadet”
“Eğlenmeyi boş zamanlarımızda bitiremedik ki
neme lazım, çalışırken de devam et! ”.
Öğretmenim, “Yardım diyordu, iyilik, merhamet
İnsanız, biz de muhtaç olabiliriz elbet”
Başkaları, “İyilikten maraz doğar,
.Allah’tan umsun medet.”
Öğretmenim diyordu, “Çağdaşlaşmak için hep okumalı”
Dışarıdan “ Okumak için ya parayı nerden bulmalı? ”
Öğretmenim sahip çıkmalıyız diyordu
değerlerimize, aslımıza
Dışarıda “Biz Türkler…”le başlayan cümleler…
Gelecek günler Allah’a emanet, o da bizim şansımıza! …
Neden böyle öğretmenim?
Biz de mi yenileceğiz bir süre sonra yoksa?
Ailemin ilk gün saçlarıma taktığı umutları
Doğru ile gerçek arasındaki gidip gelmelerle eriyorsa
İnsanlığın yaşanılası değerlere karnı toksa
Yaşamın yükselen değerler fiyaskosu çoksa
Geçer akçenin yanlışı yaşamak olduğu bu gün
Doğruyu öğreten öğretmenlerle oynamak mı “inn” oldu yoksa? ! ...
Meral Demir
TÜM YORUMLAR (2)