Ben Bir Öğretmenim Şiiri - Saliha Öcal

Düşünürüm gündüz gece dertlerini.
Ayşe,Fatma,Ahmet,Ali...nasıl diye?
Biliyorum şimdi ailece dizi başında.
Ya da avare avare sokaklarda...
Belki de sonu gelmeyen oyunlarda.

Sabah ödevi sorduğumda korkularla,
Şeyy...evett bekliyorum bahaneleri.
Saydıkça sayıyor,kaçırıyor gözlerini.
Müsait bir yerde dur lütfen,inecek var.
Bir bahaneyi indir ve kurtul derim.

Haydi,derse geçelim hep beraber.
Gözler yorgun geceden,bedende takatten.
Eski tekrar edilmemiş yeniyse beklenilmiş.
Elimde kalem tahtada durdum ben.
Eller başa destek,başsa masalarda .

Yooo!olmaz böyle arayacam ailenizi.
Hocam,onlarda bizimle hep beraber.
Afalladım yerimde,sustum kaldım dilimde.
Ne yapsam ben,ailenizden mi başlasam.
Aldım izni düştüm yola yerinde görmeye

Kapı kapı dolanırken büyüdüm ben.
Bir yıl içinde bin ömürle!
Çocukları unuttum,düştüm dertler peşine.
Yürürken düşüncelerle,kayboldum sokaklarda.
Döndüm geriye,gitmem artık ileriye.

Uzak yakın herkese yardım edin hitabıma.
Pek duyarlısın,hangi birine yardım edelim?
Bir eder,iki eder,üçte herkes vazgeçer.
Neyse durmadım ben,bu güne dek...
Gücümün ötesine,gönlümün pek derinine.

Derse girdim herkes sus pus gözler bende.
Tahtada durdum,başladım dersi anlatmaya.
Parmaklar havada öğretmenim ben ben...
Gözlerim yaşlarla haydi herkes birden.
Seni çok ama çok seviyoruz öğretmenim...

07.11.2024 Van/Edremit.