Ben Bir Öğretmenim Şiiri - Arif Naci Köneç

Sabahın ayazında soğuk ,bir körebedir.
Ufka çizerim resimler  yaz-kış renklidir.
Sevginin ellerini ,hasretin yellerini verdim.
Rüya mı yoksa gerçek mi aradığım bilsinler istedim.
Bir ayna kırılırda gitgide büyür gölgesi uzakların.
Bir hesabı bir tartısı var elbet geçip giden bu günlerin.
Bir daha çıkmamak üzere açar, kanayan rengi güllerin.

Bütün kitaplara yazılmamış
Bütün defterlere çizilmemiş
Bütün şarkılara bestelenmemiş
Bütün şiirlere söylenmemiş
Ben bir öğretmenim.
Bir mevsim değil,bin renkli iklim susamış gönlümde.
Afrika çöl sanılmasın diye gölge verir göçmen kuşlar.
Denizin masmavi tuzuyum.
Ortasında okyanusun bir adasıyım.
Ben bir öğretmenim.
Çok şeyden ve bir şeyden emin olarak 
Bilgilerimi öğrencilerime verdim yarınlar için.
Bilgim su ‘dur ,sevgim candır onlara.
Ben gidersem eğer solar çiçeklerim.
Gökkuşağı asamam bir baştan bir başa
Kalır bana acı sonra günahı benim.

O halde düşmesin kaldırım taşlarına 
Nefretin özlemi
Billur gözlerinde çocukların.
Tutmak için geç kalmadık sıcak rengini güneşin.
Zifir gibi karanlığa pencere çiziyorum ışık doluyor
Çünkü ben bir öğretmenim