Ben bir öğretmenim;
Yol bilmezliğime bakmayın bulvarlarda,
Anaforunda yittiğim şehirlerin ilk mimarı benim.
İlk ben taşıdım alfabeyi Hakkari'de bir köye
Ve şu karanlık köylerin ışıyan bendim ufuklarında.
Ben bir öğretmenim;
Uzak köylerde, boncuk gözlü çocukların
Bahtı kadar soğuk ellerini
Isıtırken ellerimde,
Hayalleri kadar büyürüm gözlerinde.
Ve yoğrulur eşref-i mahlukatın ruhu avuçlarımda.
Ben bir öğretmenim;
Ne bir şöhret bulmuşum
Ne bir gün, dört dörtlük mesud olmuşum.
Hep derdimi sevmişim;
Çilemle yoğrulmuşum.
Yüreğim, en ağır sevdalara hamal
Ve taşınmaz bir yük, dünya omuzlarımda.
Ben bir öğretmenim;
Tebeşir tozlu parmaklarım aydınlatır geceyi!
Büyür umutlarım,
Büyür çocuklarım
Ve gün olur, ben doğarım ülkemin ufuklarına!
Kayıt Tarihi : 25.9.2010 02:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği Bölümü'nde öğrenci iken yazdığım bu şiiri mezuniyetimize bir hafta kala okulda okudum. O zamanlar öğretmen olmayı düşünmüyordum. Bu şirimi dinleyen hocalarımızdan Banuçiçek Kırzıoğlu, 'Öğretmen olmadan önce öğretmenliği bu kadar içselleştirerk bu şiiri yazan biri, öğretmen olmazsa yanlış olur. Sen mutlaka öğretmen olmalısın.' demişti. Banu Hanım'ın bu sözünün ve bu şiirin öğretmen olmamda büyük etkisi oldu. İyi ki öğretmen olmuşum. Bu şiiri önce yazdım, sonra yıllarca yaşadım.
Ne bir şöhret bulmuşum
Ne bir gün, dört dörtlük mesud olmuşum.
Hep derdimi sevmişim;
Çilemle yoğrulmuşum.
Yüreğim, en ağır sevdalara hamal
Ve taşınmaz bir yük, dünya omuzlarımda.
Ekinize yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (1)