Ben Köylüyüm Şiiri - Aydın Ahmet

Bin dokuz yüz yetmiş altı kışında
O zamanlar anam otuz yaşında
Bir hastane odasında doğmuşum
Evimize yeni neşe olmuşum
Babam sevincinden telgraf çekmiş
İsmi Ahmet olsun, şad olsun demiş
Kara bir çocukmuş; gözleri üzüm
Ağlamakla geçmiş gecem gündüzüm
Beş yaşıma geldim, okula gittim
Zil çalındı o an nasıl seğirttim
Anne değil keçi sütü emmişim
Köyümdeki derelerde çimmişim
Bu yüzdenmiş keçi gibi inadım
Böyle olduğuna ben de inandım
Babam gurbet toprağını çiğnemiş
Ömründe hiç yeni ceket giymemiş
Dört çocuk büyütmüş alın teriyle
Koca bir dağ gönlümüzde yeriyle
Yıllar geçmiş babacığım yaşlanmış
Dönüp gelmiş köşesine yaslanmış
Anam ömür boyu ezanla kalkmış
Ne hayatı ne babamı bırakmış
İkisi de bu dünyadan göç etmiş
Derviş gibi gönülleri fethetmiş
Gurur duyuyorum işte köylüyüm
Yedi ceddim belli asil soyluyum
Köylü demek bu vatanın direği
Çelik gibi sağlam onun yüreği
Köylü yoksa bu ülkede ekmek yok
Bulamazlar memlekette karnı tok
Müsterih ol sen de köylü kardeşim
Bu dünyada yoktur senin bir eşin
Bileğinle tüm şehirler doyuyor
Gazi paşa seni her dem övüyor
Sen var isen bu memleket yıkılmaz
Biz sana muhtacız senden bıkılmaz
Bu vatanı kucaklayan bir kolsun
Asaletin yeter bin selam olsun