Ben bir kere öldüm
Yıkadılar aldılar götürdüler
Kaldırımların tozlu kumundan beyazdı bedenim
Ayaklarım ayakkabıya sığmıyordu
Utangaçlığın korkusuyla gömdüler beni
Ben bir kere öldüm
Küçücüktüm daha
Aklım bedeninden ağırdı
Ellerimi soluğumla ısıtırken
Ağzımda bir ses yankılanırdı
Boş araba boş araba
Bağırırken
Pazarın loş kokan sokaklarında
Sesim kısılırdı
Ağlardım
Duyan olmazdı
Ben bir kere daha öldüm
Sis çöken mahallelerinde şehrimin
Ayaklarımdaki sessizliğin uğultusunu gizlenirdim
Gençliğimi çocukluğumun geçtiği ıssızlıkta
Ağzımda bir sigara
Bir belaya ziftlenirdim
Ben bir kere öldüm
Bu seferki diğerleri gibi değildi
Aşık olmak istedim
Hani sevmek istedim
Uzaktan bakmak yerine
Yakından sevmek usulca
Sevgiyle saracaktim gönlümdeki şefkati
Hem de delice
Durduramadım cebimdeki yokluğun fısıldadığı hakikati
Ben bire daha öldüm
Bir kere daha
Ve hatta şimdi
Bir geçmişe bir geleceğe
Ve hatta karşımdaki boş duvara bakarken
Biraz sonra nasıl uyuyacağımı düşünürken
Bir ağıt yaktım
Dumanı daha odayı terk etmemiş sigaranın peşinden
Hayatı azrailin ellerinde bulunan bir düşüncenin pençesinde
Ben bir kere daha öldüm
Emre Soydan
Kayıt Tarihi : 23.1.2025 04:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sizin ölüm olarak tavsif ettikleriniz imtihan dünyasının çileleri ve sıkıntılarıdır. Kim bu sıkıntılara sabır ve tevekkül gösterirse baki alemdeki cennetin yolcusu olur.
Hayırlı sınavlar olsun inşaallah.
Sizin ölüm olarak tavsif ettikleriniz imtihan dünyasının çileleri ve sıkıntılarıdır. Kim bu sıkıntılara sabır ve tevekkül gösterirse baki alemdeki cennetin yolcusu olur.
Hayırlı sınavlar olsun inşaallah.
TÜM YORUMLAR (2)