Ben bir İstanbul hatasıyım

Ben bir İstanbul hatasıyım
Ne vakit gözlerime bir gemi değse
Sırrımı söyler kedersiz balıklar
Gidişimdeki minval üz’re

Hiç konmadım yüreğinin ortasına
Uçup Galata’dan Üsküdar’a
Bu yüzden saçlarımı tanımaz Kızkulesi
-ki hiç değmemiştir rüzgarı uçlarına
Becerebilseydim ellerim iki yakandaydı ya
Vakitsiz tutuldu aklım o savruk lodosa

Gözlerime bak İstanbul! Gözlerim haliç
Vurgun yemiş bir balık geçer içinden
O deniz ben miyim?
Böyle akıntılı, böyle bulanık
İstanbul, kader seni nerenden tanır?
Her yalnızlığımda yüzün kıpkırışık

Ben bir İstanbul hatasıyım
Yedi çete tarafından kuşatılmış
Solumda yürüme İstanbul
Attığın her adım
Müttefikidir kahrımın

İstanbul, aklımın körü,
Ne vakit tünese ruhum
Çırılçıplak bir tepene
Gözlerim üşür

Sürtünme içime İstanbul
Cinnetim aşkına sürtünme
Yanığınım
Elimi ıslatmadan tutamam yağmurunu
Ve ölemem nefesini çekmezsen ensemden
Ağır gönül cezasındayım.