Ben en güzel yerindeyim, yani sesinin soluğundayım.
Sesine karıştır beni, seninle sonsuzluğa uçayım.
Tepeden tırnağa âşığım, bilirsin kanatlarım var benim.
Ben en güzel yerindeyim, yani sesinin soluğundayım.
Çocuk parkındaki salıncak misali sesinle en yükseklere sallayıp da tut beni.
Tepeden tırnağa âşığım, bilirsin
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Ey şair!
Sen nerden bilirsin beni?
Soluğumu ve sesimi.
İlk ve son öptüğün yerde
Zaman durdu sanki
Ama orası kesinlikle Homeros'un Etekleri değildi.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta