Ben Bir İnsanım! Şiiri - Mehmet Deniz 3

Ben bir İnsanım!
Biri beni kıracak,
Bir köşeye çöküp ağlayacağım.
Soracaklar:
“Neden ağlıyorsun? ”
BEN BİR İNSANIM!
Diye haykıracağım onlara.

Hatalar yapacağım.
Şarabı votka ile karşıtırıp içeceğim.
Sarhoş sarhoş dolaşacağım.
En sonunda yorulup bir bankta dinleneceğim.
İnsanlar halimi görüp soracaklar:
“Neden içitin? ”
BEN BİR İNSANIM!
Diye haykıracağım onlara.

Bazen çalışmaktan bulanacak,
Gezmek isteyeceğim.
Patron soracak:
“Nereye? ”
BEN BİR İNSANIM!
Diyip kapıyı çekip çıkacağım oradan.

Bazen hakkımı arayacak,
İsyan edeceğim.
Polis soracak:
“Neden? ”
BEN BİR İNSANIM!
Diyip daha çok isyan edeceğim.

Bazen yataktan kalkar kalkmaz,
Mutlu hissedeceğim.
Yüzüm de ki aptal gülümseme ile;
Tanımadığım insanlara bir selam çakacağım.
Soracaklar:
“Neden mutlusun? ”
BEN BİR İNSANIM!
Diye haykırıp bir kediyi seveceğim.

Ve en sonunda,
Nefesim tükenecek,
Organlarım duracak,
Beynim düşünemeyecek.

Ölüm meleği gelecek karşıma,
“Hadi” diyecek “Gidiyoruz”
Bu sefer boynumu eğeceğim.
Onunla birlikte Tanrının karşısına çıkacağım.
Tanrı da soracak:
“Neden? ”
BEN BİR İNSANIM!
Diye haykıracağım onada.