Ben Bir Hiçim Şiiri - Altan İlhan Arslan

Beni yazıyor karanlık! İşte, tutsaklığım müebbet
Duvarlarını örmüş soğukluğu yalnızlığın
Bugün dündür dün çoktandır gelmeyen bir karanlık
Bir sezgi, bir dua, tükenişin çoğaltısı
Birin yarısı, hiç olmanın eldesiz payı, paysız kaygısı.
İçimde gezinme. Boşluğun adresi, ıssız bir geçit
Bir patika arama hiç yolsuzum, unut benim unutkanlık!
İçimde ömürlük bir ceza, dilsizliğim cefamdır.
Sen! Hayat sen ipime düşmüş bir can ben darağacınım!
Zulümdü gördüğüm sense pelte bir yalan.
Sığamadın bir avuç kan denizine soluk olamadın işte!
Adı şair konmuş volkansı ateş kaynayan
Soğuk, donduran ışıksız bir dünyanın adına.
Biçim yok hislerde ölümse yokluk değil, içim nerede?
Kimdeyim hangi cehennem sorgusunda eceldeyim!
Yaşıyorum bir ceviz dalında acısındayım yeşil kozasında.
Gölgesin de şekil alıyorum beyaz bir goncanın
İnci dökmüş tane tane bulutların cana vuran
Can özüme düşmüş canına yanıyorum
Hayat arıyorum, manada sezgide iz sürüyorum
Çaresizim, tükendim.
Çoğul değil birlerdeyim, bir değil yarım oldum
Her şeyde var her yerde bir anlam bulamadan
Ben olduğum hiç olduğum yok olduğum karanlık.
İşte o ben, ben bir hiçim.