Ben Bir Göz Gördüm Şiiri - Ahmet Tulganer

Göz deyip geçmemeli insan.
Biz değiliz,
Gözdür gören dünyayı.
Göz vücut denilen, sarayın
Dışa açılan penceresi.

Her uyandığımızda sabah,
Aralarız yavaşça perdeyi.
Her doğan yeni günle.
Sıcak bir umut dolar içimize.

Gerçekten göz müdür?
Gören objeyi, gönül mü?
Göz müdür sevilen?
Ruh mu?

Gözler hep aynı gibidir.
Fark renginde mi?
Bakan mı önemli, taşıyan mı?
Taşıyabilmek kolay mıdır gözü?
Göz bir kirpiği taşıyamazken.

İnsan mıdır taşıyan gözü?
Yoksa göz müdür taşıyan insanı?

Ben bir göz gördüm
Sıcak güneş gibi,
Yumuşacık pamuk gibi,
Engin denizler gibi,
Derin manalar gibi,
Uzak yıldızlar gibi.

Bir martının kanadına takılıp,
Uçsam ona.
Bir sevgi gemisiyle,
Açılabilsem enginlerine,
Gönül ırmaklarında serinleyebilsem.
Sevgi pınarından,
Susuzluğumu kandırsam.
Soğuk kış günlerinde
Gözlerindeki sıcaklıkla ısınsam.

Ey bakışında sırlar gizli,
Gizemli güzel.
Bakışları derin manalı güzel.
Kaldır başını,
Aç göz perdeni.
Arala kirpiklerini.
Aç aşk kapını,
Al beni içeri…