Ben Bir Garip Öğretmen Şiiri - Ercan Kurban

Ben bir garip öğretmen,
Anadolu’dan,
Yiğitler diyarından.
Buram buram türkü,
Buram buram hasret,
Buram buram muhabbet kokan yerden,
Gönlümde vatan sevgisi,
Kalbimde millet coşkusu,
Yürüyorum cehaletin üstüne.
Öğrencilerimle, canlarımla
Öbek öbek olmuş papatyalarımla,
Issız dağlarda açan kır çiçeklerimle.
İstikbalde parlayacak yıldızlarımla yürüyorum...
Ben bir garip öğretmen,
Sevda dolu gönlüm,
Sevgi dolu kalbim.
Ne zaman bir çocuk sesi duysam,
Çılgınca atar nabzım.
Ne zaman tatlı tebessümlerini görsem,
Güler yüzüm ışıldar gözüm.
Hedefim, engin ufuklara kement atmak.
Karanlık dünyayı aydınlığa çevirip
Şanlı milletime Şerife bacılar, Yahya Çavuşlar gibi
Er oğlu erler, Türk kızı Türkler yetiştirmek.
Dünyanın bağrına muhabbet tohumları saçarak,
Geleceğe barış, dostluk, sevgi buğularını
Dalga dalga yaymak,
Özgürlüğe susamışları özgürce yaşatmak...
Ben bir garip öğretmen,
Özüm sözüm tertemiz,
Anadolu’mun sevgi imbiğinden süzülüp geldim.
Yunus’tan muhabbet, Mevlana’dan hoşgörü aldım.
İlmin kapısını, Farabilerle, İbni Sinalarla araladım.
Fatih’ten yiğitlik, ecdadımdan cömertlik aldım.
Hiç bitmeyen bir ümitle,
Kötü düşüncelerden habersiz,
Yürüyorum korkusuzca cehaletin üstüne,
Yüreği kalkan, gönlü sevgi dolu öğrencilerimle...