Ben Bir Failimeçulum Şiiri - Mehmet Raşi ...

Ben Bir failimeçulum

Ben bir failimeçulum.
Bazen on bazen on beş,
Bazen de on sekiz yıl sonra çıkarım ortaya.

Bazen Bitlis’in Mutki ilçesinde,
Bir jandarma karakolu çöplüğünden çıkar kemiklerim.
Bazen bir asit kuyusuna atılmıştır onlarca bedenim.
Silopi de kemiklerim tanınmaz halde.

Dedim ya ben bir failimeçulum.
İzime nerde rastlanacağı belli olmaz.
Bir kazanda yakarlar beni bazen,
Külümü bile hapsederler özgür kalmasın diye.
Savurmazlar rüzgara çünkü korkarlar külümden bile.
Bilirler ki kendimi kendi külümden yaratacağımı.

Ben bir failimeçulum.
Bazen Zap nehrinin kıyısında çıkarım ortaya.
Bazen de İstanbul’un tâ orta yerinde.
Dedim ya ben bir failimeçulum.

Bir mezarım yok benim.
Annem babam belki hâlâ,
Benim yolumu gözler dönerim diye.
Oysa bilmezler ki ben çoktan öldürüldüm.
Ama failim belli değil.

Ben bir failimeçulum.
Bir mezarım bile yok.
Bazen Amed te öldürülürüm.
Çoğu zaman Muş ovasında,
Murat nehrinin kıyısında.

Ben bir failimeçulum.
Kafama silah dayanır gözlerim bağlı,
En son duyduğum ses tetik sesidir.
Dedim ya ben bir failimeçulum.
Ne bir mezarım var.
Ne de bir mezar taşım.

Şiir: Mehmet Raşit ER