Ben Bir Dut Ağacıyım

Ben bir dut ağacıyım,
Yedi beni çocuklar, onlara sözüm yok
kökünden yeşilliğin hududu bucaksız tarlasında
kaybolmuş sarının tazeliği, beyazın yüzü…
Ben ki doğduğum yere her baktığımda
İçimde kabartı, oyuk,delik, ve deliğe sızmakta hasretin hüznü…

Eriyorum, valide mektupları vermekten, yemiş dökmekten
biliyor musunuz ki içimde kestane gibi kızarmakta hırs,
Yahut mahkumiyet! , Yahut dalsız kalmak ormanda
Ve bir çicek bile vermemek insana
Doğmamak revnaklı, güzel ülkemin son baharında…