Ben bir dut ağacı gölgesiyim
Bir kozaya yem olmuş yapraklarının
Göz bebeğimde, tanelerimdi dökülen
Ve can yakmaktaydı koza, ince, ince kemirdiğinden
Kemirmeye mecburdu, ipek çıkaracaktı böcekten
Ben bir dut ağacı gölgesiyim
Ve küçük bir serçenin, dut tanesini didikleyen
Kırlangıçlar konmaz bana, bülbül dut’u yemediğinden
Dut yemiş bülbül, ötmez olmuş dut yediğinden
Ben bir dut ağacı gölgesiyim
Bir fidandan peyda oldum, gövdem artık cürümüm
Dut yaprakla birlik olmuş, dal’sa verir sürgün
Zamansız düşerse yaprağım, ben de hiç bitmez hüzün
Ben bir dut ağacı gölgesiyim
Salkım saçak düşerken, varlığıma ışıkları ile güneş
Gölgemin altında yatmakta insanlar tembelce üstelik beleş
İlhan keskin
İlhan KeskinKayıt Tarihi : 16.11.2011 12:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılar
Kaleminize sağlık sayın İlhan Keskin..
TÜM YORUMLAR (4)