bEN bİR dERVİŞİM Şiiri - Bünyamin Uzunlar

Ben bir dervişim,
sırtımda bir çuval,
23 Nisan hayalleri dağıtıyorum çocuklara.
ESKİ’den kalma alışkanlıklarımı
bugün uygulamaktır, görevim,
Ve ilk görevim;
mazide küllenmiş bir sevdaya odun olmak.

Ben bir dervişim,
elimde bir avuç tohum
aşk ekiyorum yüreklere.
Sabah ezanlarında Leyla’yı aramaktır görevim.
Gülizardaki bülbülün
tek korkusu ayak sesimdir.
Gülün tek akrabası da benim,
bülbülün tek dostu da.
Sudaki bir damladan farkım yoktur,
herkesin sandığı gibi umman değilim aslında.
Ben bir dervişim
elimde bir şişe iksir,
cesaret içiriyorum mağlublara.
Her Mecnun’da titreyen yürek benim.
Her Leyla’nın sakladığı sözler benim.
Açılan sayfalara paragraf olmaktır görevim.

Bir tarafta gözlerin
zamansız, mekansız sevişmeleri,
bir tarafta dürüstün yalanla savaşı.
Ben ne yalanım ne de savaş,
ben bir dervişim
fakirlik satıyorum Karun’lara.
Yusuf’un zindanı ne kadar karanlıksa,
Mecnun’un çölleri o kadar susuzda,
Ferhad bayrağı bana verdi dağlarda.

Nehir suluyor köklerimi,
kayalar koruyor kalbimi,
ve meyvalarla besleniyor sevgilim.
Bir çınar değilim,
ben bir dervişim.
Elimde bir kalem
şiir yazarım aşklara,
aşk katarım şiirlere.
Her faninin tattığı acı benim.
Ad koymayı düşünmeyin;
ben bir dervişim.