Ben bir çocuk idim Bağdat'ta

Ben bir çocuk idim Bağdat’ta
Günlerdir bir şeyler duyardım
Anlamadıklarımdan
Sonra gök gürledi fakat rahmet inmedi
Şimşek çaktı ama yer ıslanmadı
Bilmem kaç gün kaç saat karanlık mahzenlerde kaldık korkuyla
Füze dedikleri şeyin yüreklerde çığlıklar yaratan ıslıkları altında
Çelik tanrıların bıraktıkları alev topları parçaladı
Önce yüreğimi
Babamı kurşunlar annemi füzeler vurdu
Kardeşlerim buharlaşarak gitti cennete çok şükür
Benim kolum koptu bir gözümse kör

Dayanırdı belki aylarca Bağdat fakat yardım yoktu kimseden
İhanetse bu kahrolası özgürlükten önce geldi
Unkasır’la avunduk Bağdat’ta satıldık
Dicle kan olmalıyken yüreklere sığmayan göz yaşlarıyla doldu.
Küçük avuntumuz yıkılan iki heykel oldu
Ah bağdat’ım medeniyetin ilmin İslam’ın beşiğiydin
Şimdi ihanetin

Ben bir çocuk idim Bağdat’ta
Sonra özgürlük dedikleri şeyi gördüm en yakından
Evimiz yandı eşyamız yağmalandı
Tarlamız hayvanımız da artık yoktu
Kuyruklarda arkadaşlarım dövdü beni
Ekmek su için
Kamuflajlı tüfekli conilerin
Haince gülüşleri altında
Küçücük ellerimi haldırdım bin yıllık kin tohumlarını ekerek
Sonra ben özgür oldum aç susuz yalın ayak
Kızgın çöller ülkesinde
Ben özgür ben yetim ben öksüz! ! ! ! !
Asılda ben bir insan idim Bağdat’ta her şeye rağmen
Şimdi! ! ! ! !

Temel BAYARSLAN
Bağdat’ın anısına05.05.2003