Ben elli yaşında bir çocuğum, daha büyüyemedim
Sorumluluklar korkuttu gözümü
Hayallerimi kaybetmekten korktum
Yaşadığım hüsranlar o kadar büyüktü ki
Umutlarımı kaybettim
Yaşama tutunacak bir dal bulamamaktan korktum
Halen de bulmuş değilim, yaşamaktan korkuyorum…
Benim olan hiç bir şeyin benim olmadığının farkındayım
Hatta ruh denen zavallıyı hapsettiğimiz hücre, beden bile…
Hayatı yarım yaşamak
Hep bir şeylerin yarım kalmasının nedenini aramak
Yapabileceğim tek şey sevmek iken
Onu bile yüzüme gözüme bulaştırmak
Sonra hayat boyu bocalamak
Çareyi çocukluğa sığınmakta bulmak
Ya da büyümeyi becerememek
©
06 – 09 – 2017
Kayıt Tarihi : 7.9.2017 02:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!