Ben Bir Çocuğum Başkalarının Bisikletler ...

25-11-2000
Farklı dillerde yazılır yazılar
Ve farklı tellerde çalınır
evrende müzik
Sızlatınca içimi o eski sancılar
Ben bir çocuğum
başkalarının bisikletlerine
muhtaç olacak kadar

Saatler mi geç oldu
biz mi geciktik yoksa
Bir bir üstümüze kapandı o kara kapılar
Geride hüzün geride onca beyhudeliği ile
kaybolan yıllar
Ben bir çocuğum başkalarının bisikletlerine
muhtaç olacak kadar

Ara ara esti kavak yelleri başımızdan
Bazen ucuz bazen pahalı atlatıldı
vartalar
Onca sevgililer onca Arzular
Ben bir çocuğum
başkalarının bisikletlerine
muhtaç olacak kadar

Haritaya baktım da
uzaklaştıkça derinleşiyor sular
Karadan açığa sürükler gibi bizi
geçen zamanlar
Ben üzgünüm ben yetim gibi
bir başıma kaldım
Ve bir de hatıralar var
Ben öylesine mahrum bir çocuk
başkalarının bisikletlerine
muhtaç olacak kadar

Acınırdı bazen bakarak
ehveni şer halime
Ben de hayıflanırdım bu duruma
Öylecesine
Nerede geçti zaman ve var mı
kayda değer anılar
Hele yaşanmadıysa
bisiklet üstündeki güzelim yıllar
Mutlu olduğum günleri saysam
Elimin parmakları kadar
Bilemezsin başkalarının bisikletleri
bir çocuğu, ne kadar da yaralar
Bir çocuktum ben kırılgan
Kolayca yaralanacak kadar

Bir şey yakar çocuğu
ezer içini birden
Ve buruklaşır kalınca bir başına
yalnızken
Herhalde o zaman hatırlanır
Çocukluk, ilk gençlik ve
bisiklet bazen
Ve sanırım o zamandır
kendine yetememe
-hatta o zamandır ilk sitem yazıları
ilk şiir ilk hikaye-
Bir çocuk düşün
ne kadar bedbahttır
Başkalarının bisiklet hayali içinde

Ne zaman yarılır yer
ne zaman yıkılır gök
Korkarım, gelse de
kurtarıcı vasfıyla ölüm
Ben yaşadım bunca zaman
çaresiz sevgiye aç
Ben bir çocuktum
başkalarının bisikletlerine muhtaç