Ben bir çocuğum...
Diğer çocuklar gibi oyun parkında oynamadim hiçbirzaman...
Buralarda sabahları kurşun ve atılan bombaların sesiyle uyandım...
Gece yatarkense...
Tanrı'ya birgün daha yaşayabilmek için dualarla uyudum...
Ben bir çocuğum...
Asıl Savaşın merkezi kalbimden sonra evimdi...
Heran bir ihbarla evimiz ya basılırsa diye korkardım...
Ben bir çocuğum...
Bana annem hiç ninni söyleyemedi...
Yada masal anlatamadı...
Ninnim kurşunların biranlığına girip çıkarkenki cana verdiği acı,
Hikayem ise savaştı...
Evet ben bir çocuktum...
Şimdi koca adam oldum...
Benim çocukkenki korkularimin yeni sahibi oğlum oldu...
Benim okumaktan en nefret ettiğim hikayeyi oğlum benden devraldı...
Ve oğlumdan sonrada...
Korkuyorum söylemeye ama eğer yaşarsa torunum...
Bir lanet gibi..
Bir aile geleneği gibi...
Kan davası gibi
Devrediyor savaş yeni canlara...
Kayıt Tarihi : 4.12.2010 14:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gamze Püsür](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/12/04/ben-bir-cocugum-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!