Ben Bir Çiğ Damlasıyım Çanakkale

Ben bir çiğ damlasıyım
Düştüm yanağına bir şafak vakti
Mehmed’in.

Bir şafak vakti şahit oldum
Şehadetine.
Terli gibiydi;
Öyle çocuksu bir hali vardı ki,
O ay parçası yüzünün;
Gülümsüyordu gözleri
Bakakalırken maviliklerine gökyüzünün.

Ben bir çiğ damlasıyım
Düştüm yanağına bir şafak vakti
Mehmed’in.

Öpüyordum Onu alnından,
Ben öpüyordum Onu
Tarih öpüyordu,
O, Yüce Nebi öpüyordu.

Düşüvermişti, gül gibi dalından
Damla damla kanı düşmüştü; gül kırmızısı
Düşüvermişti, uğruna vatanın
Alnında okunuyordu şehit yazgısı

Bağrını delen, o soysuz ateşe inat
Bir serinlik gibiydim, o pak alnında
Bir damla su idim, kurumuş dudaklarında

Ey Allah’ım!
Yüce Allah’ım!
İşte yiğidin,
İşte şehidin,
İşte Mehmed’in,
En güzel cennetleri aç Ona;
Çünkü kanat kanat geliyor sana.

Abdurrahman Tümer