Ben Bir Büyüseydim... Şiiri - Ender Günç ...

Ben bir büyüseydim eğer,
Gözlerimi açtığımda,
Gökyüzünde uçuşan füzeler yerine
Yıldızları görebilseydim.

Ben bir görebilseydim eğer
Daha ben doğarken
Alnında kurşun yarası açılmış annemi
Cepheye giden kahraman babamı.

Ben bir oynayabilseydim eğer
Tüm dünyadaki, rengarenk boyadığım
Lunaparklarda, çocuk parklarında
Delicesine, tüm enerjimi oyunlarıma verircesine.

Ben bir sevebilseydim eğer
Ağacı, toprağı, yemyeşil ormanları
Vatanımı, milletimi, bayrağımı
Ve günü geldiğinde sevdamı.

Ben bir konuşabilseydim eğer
Sadece şunları söylemek isterdim insanlığa;
“ Daha ben üç yaşındayım
Benden ne istediniz?
Sen, benim canımı alan asker ağabey
Ben bir büyüseydim eğer
Bil ki affederdim seni.
Bıraksanız, büyüseydim
Ben bir elçi olacaktım
Sınır tanımayacaktım
Ve gittiğim her yere
Barışı taşıyacaktım
Ben barışın elçisi olacaktım.
Bu siren sesleri bitecekti
Şarkılar duyacaktınız tüm dünyada
Sadece sevgi üzerine konuşacaktınız
Ama bırakmadınız ki büyüyeyim.
Evimizi isabet alan o bombanın altında
Bende vardım
Ruhum alevlerle yükselen dumanlara karıştı
Canım ise hiç yanmadı.
Biliyordum dünya kalleşti
Bu yüzden öldüğüme hiç ağlamadım.
Ama gözüm açık gittim
Ben insanlara mutluluğu verecektim
Şimdi kim yapar bunu?
Siz beni öldüren, ölmemi isteyen
Asker ağabeyler, devleti yöneten amcalar.
Eğer ben büyüseydim
Yarın sizin çocuklarınızın ölmesine izin vermeyecektim.
Ben size mutlu dünyayı verecektim,
Ama bırakmadınız ki büyüyeyim...