Ben Bir Bankım Şiiri - Güner Kaymak

Ben bir bankım
Kordonbuyu izmir'deyim
Parka kurulmuşum ordayım
Deniz en yakın komşum
Neler gördüm neler yaşadım
Bir kaç misal vereyim

Bazen aşıklar gelirlerdi
Üstüme otururlardı kumru gibilerdi
Öyle sevişirler, öyle tatlı konuşurlardi ki
Ben çok mutlu olurdum
Hiç amma hiç yorulmazdım
Elimde gelse kuş tüyünden,
Minder olmak isterdim
Bazen zalimler kötüler gelirdi
Onlarda üstüme otururlardı
Diken olup batmak isterdim
Lakin elimden gelmezdi
Onlar kalkıp gidene kadar
Gözyaşlarım içime akardı
Dullar gelirdi, yetimler gelirdi
Evsiz kalıp, sokakta yaşayanlar gelirdi
Üzerime uzanır yatarlardı
Şefkatle basardım bağrıma
Yagmur yağmasın diye,
Rüzgar esmesin diye dua ederdim
Alışırdım onlara çabucak
Gelmediklerinde üzülürdüm aglardım
İhanet edenler gelirdi
Nankörler gelirdi
Nefret ederdim onlardan
Hele de dedikoducuları, hiç sevmezdim
Akşama kadar başkalarını çekiştirir, dururlardı
Politikacılar gelirdi, halkı kandırmak için
Yalan vahatlerini ezberlemeye çalışırlardı
Duyardım hepsini, görürdüm sırıttıklarını
Acırdım işciye, köylüye,Memura, esnafa
Vurguncular, soyguncular,hortumcular gelirdi
Utanmadan üstüme otururlardı
Hepside pis pis kokardı
Burnumun diregi sızlardı
Onlar gidene kadar kıvranırdım
Acı çekerdim, ağlardım
Gittiklerinde derin bir nefes alır, rahatlardım
Vatan hainleri gelirdi, teröristler gelirdi
Masum insanları, çocukları katledenler gelirdi
Analara feryat, figan ettirenler gelirdi
Çalıştırdığı işçilerin haklarını vermeyenler gelirdi
Barışa düşman olanlar gelirdi
Fitne gelirdi, fesat gelirdi
Bomba olup patlamak isterdim
Lakin elimden gelmezdi
Ben bir eşya idim
Bazen şükrediyorum, eşya olduğuma
Allah korusun ya insan olsaydım
Bende bu durumlara düşermiydim
Bende bu kadar alçalırmıydım
Haramla beslenir,hayasızca yaşarmıydım
Derin düsüncelere dalar giderdim
İnsanların dertlerini dinleyince, görünce
Kendi dertlerimi unuturdum
Oysa ben bilirdim ki
İnsan en kutsal varlıktır
Yeryüzunde allahın halifesi bilirdim insanı
İnsan zeki idi, insan akıllı idi
Ya bu savaşlar ne, bu açlık neden
Bu zulïm nedir, bu duyarsızlık niye
Neme lazımcılık, almış başını gidiyor
En ayıp olanı da ne biliyormusunuz
Canlı savaş izlerken eğlenmek, yiyip, içmek
Ayıp ediyorlar günaha giriyorlar
Çok şükür ki insan degilim
Çok şükür ki eşyayım
Ben bir bankım
Kordonboyu Izmir'deyim
Bir gün benimde ömrüm bitecek
Eskidim diye beni de yakacaklar
Ben eşyayım gerekirse yanarım
Amma siz insansınız
Akıl nimmeti size verildi
Siz akıllısınız, siz zekisiniz
Bir birinizi yakmayın
Savaşsiz bir dünyada
Kardeşçe yaşayın

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam / 08.08.2006