Ben bir bahar yitirdim

BEN BİR BAHAR YİTİRDİM

Bir uçurtmanın kuyruğunda bıraktım çocukluğumu,hafızamda siluetleri kalmış yitik bir kentin akşam üstü grisiyle karışık mavisinde asılı halen, o en uzak kentte. Erken gün doğan ve erken batan,baharlara geç kalan, yazlara doyamayanların kentinde. Göz açıp kapadı en güzel mevsimlerin geç kalmış randevularına koşuşturduğu kentte.
Daha çocuktum vaz geçtiğimde çocuk olmaktan, çocukluktan sıyırırken beynimi......
Kızağımı, patenimi ve topumu bıraktım ve mahzun bir kardan çocuk bıraktım bir yerlerinde o kentin. Kendi ellerimle yaptığım yürekten bir kartopu, Erimemişler halen hissediyorum.
Ayaz gecelerimi bıraktım camlarında buz çiçeklerini seyrettiğim yorgun ahşap pencerelerde.
Buz tuttularını ellerimin
ve dondularını kulaklarımın,
soğuktan birleşemeyen dudaklarımı,mosmor
hiç olmadı olan eldivenlerimi, atkımı ve şapkamı bıraktım hayallerimdeki rengarenk ve lacivert bir kazağımı omuzları beyaz örgülü.....
Kar bıraktım lapa lapa ve soğuk bir pamuk tarlası. Haldan bilmez,amansız, insafsız… Babamın bıyıklarındaki buz sarktılarını bıraktım…uzun zemheri gecelerimi bıraktım yedi başlı ejderha ve devlerin ve hazreti ali’lerin …kerem-aslı, ferhat-şirin, leyla
–mecnun, mem-û-zin’lerin sonu hep uçurum diplerinde iki mezar ve ortasında bir kara çalı, üzerinde kızıl güller açmış mezarlarla biten masallarını bıraktım meddahlara nispet ağzından bal aktılar gibi anlattığı amcamın
Billur gibi bir su bıraktım kentin ortasında çağıldayan, bentlerinde çamaşırların yıkandığı, yeni gelinlerin al kanlı ak çarşaflarının vaftiz edildiği suları.
Değirmen oluklarında attığım oltamı ve oltamın ucunda oynaşan ölüm sevişgeni balıkları.
Çekirgeleri bıraktım peşinde koşturduğum.
Dizlerimdeki mor benekleri bıraktım yere düştülerimden kalan.
Kafamdaki kırıkları al kanımla süslediğim,haylazlığımdan…
Bıraktım da…bıraktım…

Bir güldü buna sebep, bir gülüş yüreğimde fırtınalar koparmıştı, başımda eserdi kavak yelleri…
O
Belki de
Hiç
Olmadı /gülüm dediğim…
Hiç bilmedi belki bu denli sevdiğimi...

Bizim sevişmelerimiz sadece tebeşir kokan kaçamak tebessümlerden ibaretti /
birde beyaz kağıt bohçalara sarılı ufacık umutlardan...
Sabır
Acı
Zehir
Zakkum
***
Belki de bildi...kimbilir?
***
Ve o gitti
Bir bahar akşamını bağlayıp kirli bir urganın ucuna
sarkıtıp tavanlardan...
Bitti...
***
O gittiğinde bende vazgeçtim o uzak kentten
O gittiğinde düşmeye başladı yazılar seyir defterine yüreğimin...
O gittiğinde başladım günlüğünü tutmaya özlemin
***
Gülüm solmadı da benim,içimde açar her dem…
Yedi veren…
Kan kırmızı…
Deli…
***
Sevgilim
Bir varmış
Bin yokmuşum
Gidenim
Gittim sananım
Sol yanımda kalanım...
Bir deniz vermiştim sana
Mavi
Sonsuz
…sen şimdi taşlar sektir denizlerimde…sardunyalara su ver,toprak koksun,bahar koksun… bilirsin her zaman gelmez bahar…baharını diri tut…
…hani der ya ozan;
NASIL OLSA YİNE BİR GÜN
DÖNERİZ O YOLLARDAN GERİ…
SENİN BİR ELİNDE
MENDİL… ÖTEKİNDE KUŞ SESLERİ….

Ben çocukluğumdan vazgeçmiştim seni sevdiğimde...
Gittiğinde... o uzak kentten...
O uzak kentten
Ve uzak zamanlardan sana çevirdim yolumu
Ben eskidim
Sen başardın taze kalmayı...
İçerinde sakladın mı o içine saklandığın baharı demli bir çay tadında...
...ben yorgun geleceğim...

Asi & Mavi 36