Ben bir babayım... Şiiri - Sancak Sönmez

Akşam işten yorgun gelince eve
Üzerime koşan hayali düşünen bir baba

Sahi ben de babamıyım..
Her gece yavrumun alnından öperek uyutamıyorsam
Elinden tutup parka götüremiyorsam
Onunla birlikte hayaller kuramıyorsam
Hastalandığında başında bekleyemiyorsam
Şu an ne yapıyor bilemiyorsam

Ben bir babamıyım..

Kaldırım taşlarına tek tek basıp
Tek ayak zıplamak isteyen
Ve bu oyunda yavrusunu hayal eden bir baba

Durusunun kadife tenine
Cennet kokusuna hasret bir baba
Pamuk gibi ellerini öpmek isteyen
Ama onları resimlerden görebilen bir baba

Biliyorum kızım büyüyünce bana baba diyecek
O en güzel bakışıyla yüzüme gülümseyecek
Ama...

Baba! sen de mi beni böyle çok severdin?
Şimdi çok iyi anlıyorum babam
Bir baba evlatsız ne kadar çorak
Ne kadar et
Ne kadar ruh

Hiç bir günahı olmayan
Hiç bir şeyden haberi olmayan
Ve ilerde içine çekeceği tüm acıların
Sebeplerinden biri olan baba..

Keşke o acıların
Her biri bir mızrak olupta
Yüreğime saplansaydı da
Gözünden tek bir yaş akmasaydı
Kıyamam sana inci tanem.
Beni affet

Ben senin babanım.