1.
Ben bir ağacım,
Dallarımı kırmış rüzgârlar.
Deli deli rüzgârlar, soğuk ve acı...
Şimdilerde, her gelenden bir,
Her gidenden bir tekme yemekteyim.
İçime akıtırım gözyaşlarımı, kimse bilmez...
Ben bir ağacım.
Eski bütün aşklara şahittir gövdem.
Bak, işte! Bir gönül, iki gönül, üç gönül ve...
Oklar geçmiş içinden,
Ve her bir yerine isimler kazınmış,
Yürekleri durur bak! Hâlâ atmaktalar bedenimde...
Bir zamanlar, cıvıl cıvıldı her şey,
Yuvalarını yaparlardı dalıma, budağıma,
Kuşlar, neş’emdi benim...
Anneleri olurdum çocukların,
Gölgemle doğar ve batardı Güneş,
Kollarımda emzirir, uyuturdum onları...
2.
Ey dalsız, budaksız ağacım!
Ben de senin gibiyim ve yalnızım.
Bak, sana bir teklifim var:
İki çakmaktan biri ol!
Diğeri de ben...
Birinin taşı bitmiş, iş görmez,
Diğerinin de gazı tükenmiş, aynen...
Sen çak, ben yanayım,
Ya da ben çakayım, sen yan! ...
Çünkü, ey ağaç!
İki yalnızdan biri fazla...
...Değil mi? ...
Kayıt Tarihi : 11.1.2004 22:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yanlız bir ağacım ben
Bir kuş cıvıltısıyla hayata dönen
Ve sincaplarım uyansın diye
Bütün kış bekleyen.
Yanlız bir ağacım ben
Bu tepede açtım kollarımı
Bu tepe benim evim
Köklerim oldukça derin
Nasıl bu evi terk ederim?
Anam babam kim benim,
Hangi rüzgar attı beni bu tepeye
Hangi hain yağmurlar yeşertti?
Beni yanlızlığa mahkum eden
Rüzgarla yağmur onmasın hiç.
Hani kardeşlerim?
Kimbilir hangi ormanda,
Mutlu ve sıcak bir yuvada...
23 Eylül 1984
Saygılar,
Ahmet Hakan Yılmaztürk
Seynur İnal
HİCABİ CEYLAN
Dallarımı kırmış rüzgârlar.
Deli deli rüzgârlar, soğuk ve acı...
Şimdilerde, her gelenden bir,
Her gidenden bir tekme yemekteyim.
İçime akıtırım gözyaşlarımı, kimse bilmez...'
Ben, bu dizelerde kaldim, düsündürdü...
Mevsim kis, yollar karli, rüzgar acimasiz.
Benzetmeler canli, duygular icten, doga ve insan ic ice. Anlatim vurucu. Tesekkürler hocam. Siir yazmada önümüzü aciyorsunuz.
TÜM YORUMLAR (11)