Babalarıymış kızların ilk aşkı,
İlk babalarını severmiş kızlar.
Güvenirlermiş falan,
Bilmiyorum, öyle duydum sadece.
Hayal ediyorum ama bir yere gelemiyorum.
Bilirsiniz olmayan bir şeyi hayal etmek çok zordur.
Güzel gibi gelsede, gerçekten can acıtır.
Özelliklede olmayacak bir şeyi hayal etmek çok yakar.
Baba sevgisini bilmeyen kız çocuğunu sevin,
Onlara sevginin ne demek olduğunu siz öğretin.
Saçlarını koklayarak okşayın mesela, alnını öpün.
Onu çok sevdiğinizi söyleyin.
Ama fazla da belli etmeyin babasının yokluğunu,
Acıtmayın canını, sizde derin izler bırakmayın.
Varlığına alıştığınız bir şeyin yokluğuyla,
Hiç olmamış bir şeyin yokluğu bambaşkadır.
Alışmak ve vazgeçmek ömrünüzü alır.
Kimseyi kendinizden çok sevmeyin,
Kimseye olmazsan olmam demeyin.
Asla yapmayın bunu,
Bir insanın varlığına alışmak nedir bilir misiniz ?
Onun yokluğunda boynunuzun büküldüğünü hissettiniz mi hiç ?
Peki ya bir babaya nasıl sarılınır bilir misiniz ?
Ben bilmiyorum, hatırlamıyorum.
En son babam bana sımsıkı sarıldığında yaşım kaçtı bilmiyorum.
Ben işte tam o zamanlar yaşıyordum,
Sonrası mı ? Yok işte sonrası hiç olmadı.
Evlatmış, babaymış, aileymiş, huzurmuş hiç bilmedim.
Yaşamadım ki bileyim.
Herşeyimi kaybedeceğimi bilsem, bana aile vermiş olsalar,
Kaybettiğim hiçbir şeye dönüp bakmam.
Ailem olsun isterdim ya
Derdim olduğunda paylaşabileceğim,
Birlikte alışverişe çıktığım,
Maça gidip sesim kısılana kadar bağırdığım,
Bilmediğim şeyleri ondan öğrendiğim,
Birlikte en basitinden televizyon izlediğim,
Elbisemin boyuna karışan,
Yeri geldiğinde göğsünde ağladığım,
"Sen ağlama güzel kızım" diyen bir babam olsun istedim.
Söylesenize çok mu şey istedim ?
İnsanların o aynı "Babasının kızı" lakabı kime yakışmazdı ki.?
Bana yakışmadı. Babam bana yakıştırmadı demek ki.
Babam sevmemiş beni..
Bende eskisi kadar aramıyorum kendisini,
Alışıyorsun bir süre sonra..
Öyle bir alışıyorsun ki hemde..
Ama bazen adı geçiyor,
"Babam bana bugün çok istediğim elbiseyi almış" diyor bir ses..
Bazende "Babamla tartıştım, sonra yanıma geldi sarıldı ve barıştık" diyor diğer ses..
Siz hiç bir insanla tartışmayı özlediniz mi ?
Ben özledim..
Birinin babamla ilgili bir şey soracağını hissettiğimde avuçlarımın terlemesinden yoruldum.
Ben babamın adı geçmesin diye duâ eder oldum.
Son sorum;
Siz hiç yaşayan bir insanı içinizde öldürdünüz mü ?
Ben öldürdüm, defalarca öldürdüm.
İçim yana yana öldürdüm.
Ben affetmedim, öldürdüm.
Sümeyye Batu
Kayıt Tarihi : 1.6.2017 22:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sümeyye Batu](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/06/01/ben-bilmiyorum-oyleymis.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!