Ben Bilirim Şiiri - Muzaffer Dinçsoy

Kim, nereden bilir son kez baktığını
Sen pişmandın, gözlerin bak ağlamaklı
Koşarak ayrıldım, kalbimi de götürürken
Bana bir şey kalmamıştı, mutluluk dilemekten.

Ankara kışları, ellerim buz tutardı.
Bir küçücük odada bu kalp çarpardı,
Gecenin ışıkları, Ankara'nın ayazı.
Çocukluk günlerim o soğukta kaldı.

Ben yaptım aklımdaki planı,
Kader güldü, çıkardı beni yalancı.
Sivas'tan bak Kızılırmak dolandı,
Aktı gitti gurbete, oldu yabancı.

Güneş yarın da doğacak dağın ardından,
Bilir hesabını, yanlış yapmaz yaradan.
Bilirim gözle sevenlerden değilim,
Kalple sevdim, onun için ben bilirim.

Sussun dillerimiz, konuşmasın bir daha,
Açılmasın eski günler, kapansın son defa,
Okunmamış kitaplar, kaldırılsın rafa,
Ben koştum yoruldum, dönüyor dünya.
Kesilmiş suları akmaz o çeşmeden,
Duramadım gurbette derdimi demeden,
Mutlu musun bilemem İzmir'de bir yerden,
Martılar uçuşuyor dalgaları denizden.
Bana haber ver, gidip dönmeyen.