Ben Bilime Aşığım Şiiri - Fazilet Özcan

Ben bilime aşığım
Ve bilime
Gönül vermiş birine
Kırmızı güller veriyorum
Kucak dolusu güller
Ellerine
Ellerini uzattığında
Gökyüzünden
Toplardın yıldızları
Taç yapardın saçlarıma
Güllerle birlikte...

Ay ışığı serperdin
Yüreğime
Gülüşünle
Sımsıcacık
Ve
Gülüşlerin sevgili
Katılırdı gülüşüme

Ben bilime aşığım
Ve bilime
Gönül vermiş birine
Gökyüzünü verdin
Ellerime
O kapkaranlık
Sen dolu kainatta
Yıldız sanmıştım
O en parlak gezegeni
Marstı
Anlattın hece hece
Seninle izledim
Ellerin ellerimde
Sonra baktım
Bir teleskoptan
Tüm gezegenlerde
Gülümsediğini
Gördüm
Tüm karanlıgı aydınlatırken
Koskoca evrende
Seni gördüm
Tek ayda değildin
Gördüğüm dünyadan
Yüreğime sığmadığın gibi
Tüm gökyüzünde idin
Ve bir gün
Sen gittin sevgilim
Koskoca karanlık gökyüzü
Kaldı bana...

Hiç sensiz kalmadım
yokluğunda
Hala ayışığı
Sokaklarda
Serpiyor serpiliyor
Yüreğime hala....