Ben Bi Gün Şiiri - İbrahim Çetinkaya

Ben bir gün seni sevsem
Şöyle saçımı sakalımı tarayıp
sizin sokaktan geçsem
Sen o sırada camda olsan
yada bahçede kuşlara yem atsan
göz göze gelsek
bir gülüş fırlatsan
aklımı başımdan alsan

Ben bir gün seni sevsem
Tıraş olup, güzel kokular sürünsem
Parlasam şöyle biraz
Sokağın köşesinde beklesem
seni görünce ayağım takılsa
düşsem önüne hani kazara
Tutsan elimden kaldırsan ayağa
İşe bak dilim tutuldu ya

Ben bir gün seni sevsem
Giyinip, kuşanıp, ayakkabılarımı cilalayıp
Otobüse binecekken sana denk gelsem
Sessiz bir merhabayla yanaşsam yanına
Adını sorsam utanaraktan bilmiyormuşçasına
O küçücük yüzünde o küçücük gülüşünü görsem
Durdurup dünyayı
saatlerce gülüşünü seyretsem
Ben bir gün seni sevsem
Bir şeyler yazsam
ellerin kadar beyaz bir kağıda
yemeğe davet etsem mesela
ve o durakta, yada sokakta köşe başında
tutuşturup eline kaçsam o anda

Ben bir gün seni sevsem
Akşam yemeğini hayal etsem
Durakta, sokakta, köşe başında
Seni beklerken
Tam dalmışken sen çıkagelsen
Gelişini fark etmesem, heyecanlansam
Elimdeki sigarayı atmayı unutsam
Dumanından rahatsız olduğunu anlayıp
o an sigarayı bıraksam
Ve sen o küçücük yüzündeki
O küçücük gülüşle başka zaman desen
Arkanı dönüp çekip gitsen

Ben bir gün seni sevsem
Reddedilmek ne demekmiş öğrensem
Akşama senin için gözyaşı sipariş etsem
Sigarayı da bıraktım içemem
Sabaha kadar yıldızlarla dertleşip
sana şiirler dizsem
Sitem etsem
O küçücük yüzündeki o küçücük gülüşe

Ben bir gün seni sevsem
Kafayı çekip ansızın çıksam karşına
O ilk gülüşü yüreğime fırlattığın sokakta
Dilimin tutulduğu köşe başında
Ansızın çıksam karşına
Bir gülüşle girip
çıkmak istemediğin
yüreğime davet etsem seni

2001-Sakarya