Ben Beni Tanırım Şiiri - Kara Osman Nalbant

Bin bir derde derman, hünerli eller
Her gün kucak açar, turnaya göller
Beş vakit Yâr desem, yeşerir çöller
Menzilden menzile, erdiğim zaman

Maşuğun sevdiği, gönlünde yaşar
Damlalar sel olur, yürekten taşar
Ben beni tanırım, her bendi aşar
Cananın gülünü, derdiğim zaman

Sevginin dünyası, enginden engin
Bilirim bu handa, yoktur ki dengin
Karalar giymiştin, esmerdi rengin
Seni ilkbaharda, gördüğüm zaman

Nazlı yâr giderken, yüzüme baktı
Kor oldu son sözü, bağrımı yaktı
Gönlümdeki göle, bir damla aktı
Elimi resmine, sürdüğüm zaman

Kara’yım dilberim han bana yeter
Özümde sen varsan, ocağım tüter
Gözlerim kapanır, dertlerim biter
Cihana borcumu, verdiğim zaman