Ben Beni Düşümde Gördüm. Şiiri - Ramazan ...

Hayel meyal hatırlıyorum,
Tepelere doğru koşuyordum,
Öyle başıboş, öyle hürdüm,
Ben beni bir gece düşümde gördüm.

Taşlara tekme attım,
Kekik kokladım yerden,
Çiçeklerden bir demet ördüm,
Ben beni bir gece düşümde gördüm.

Avazım çıktığınca bağırdım,
Kulağım tıkalıydı, sağırdım,
Kimseyi görmedim, sanırsın kördüm,
Ben beni bir gece düşümde gördüm.

Uzaklara gittim, daha uzağa,
Birşeylerden kaçar gibiydim,
Su içtim pınardan, yüzüme sürdüm,
Ben beni bir gece düşümde gördüm.

Dönmedim geriye, ileri gittim,
Sıkıntım yok oldu, huzura yettim,
Nerdeyim diyerek kendime sordum,
Ben beni bir gece düşümde gördüm.

Bir anda ayağım takıldı taşa,
Düştüm ki ne düşme yukardan aşşa,
Bir yerde durdum ben, orada öldüm,
Ben beni o gece kabirde gördüm.

Ramazan Ateş, Enschede/ 05.03.2000