Ben Beni Bilmezken Şiiri - Zeki Günay

Zeki Günay
728

ŞİİR


11

TAKİPÇİ

Ben Beni Bilmezken

Hakk bilmez dinsiz imansız kulları gördüm,
Hareketsiz halsiz nice putları gördüm.
Hakk aşkıyla çağlayan deryayı gördüm,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Musa yol giderken Hakk bir Asa'sı olur
Hakk ilmin denizine Musa Asa vurur.
Aşkla deniz yarılır, firavun boğulur
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Bir dağ tepesinde ararmı hiç ben beni,
Oysa ben benler içinde ararım seni.
Ey Rabbim bir işaret, nasıl bulam seni,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Hey Hakk tevbe havuzun kirlenmez bilirim,
O havuzdan öte, ben kimleri bilirim.
Kimler benden öte, kimler yakın bilirim,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Bir bakışla imansızda fitne belirir,
Fitne ateşini, deniz boğar devirir.
Hakk bilmez nice kul, imansız kul çevirir,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

İnsanı ilah sayan, kur mabet putunu,
Hadi döndersene, Rahmanın bulutunu.
Mümin olan Rahmandan, kesmez umudunu.
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Hakk'ı tam bilmeyen, varamaz Hakk aşkına,
Tevbesiz kul ilim, deniz dalga taşkına.
Hangi kul aldanır, körün kör bakışına,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Ben beni bilmezken, meğer ben ne imişim,
Ben benler içinde, kaybolan bir benmişim.
Bir gecede siyahı ben ak edenmişim,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Ey nefes kesen, gözler karartan kimsin sen,
Nice kimsesize, ben kimim diyensin sen.
Kimlikli kimliksize, ilah olansın sen,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Bu sen değilsin ki? Sen bir başka sensin sen,
Kendini önceden, görmeyen bir sendin sen.
Rabbi merak eden, kör kuyuda Neydin sen,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Allah'a olan aşk, sobada odun değil,
Ben kırk yıl harlandım, ey lain şeytan eğil.
Şeytan kimin kalbinde, yok yanımda değil,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Ey alay eden ses, bir bak kendi nefsine,
Sen kendince dersin, dünya döner tersine.
Yazık değil mi? Aldığın o nefesine,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Dünya dediğin nedir, taçsız bir saltanat,
İnsanda yoktur lakin, melekte var kanat.
Kainatı yaratanda, en büyük sanat,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Rabbim varsın kalbim, ateşten köz olsun,
Sana şirk koşanlar, cehennemde kör olsun.
Ölüm kavuşmaktır, yoldan dönmem söz olsun,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

Kul Zeki aç oku, Hakk Kuran kelamını,
Fatiha'nın başlangıçtaki elhamını
Aç kalbini Rabbine, versin dermanını,
Ben beni bilmezken, ben bende beni gördüm.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY 11.05.2023

Zeki Günay
Kayıt Tarihi : 11.5.2023 08:57:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Zeki Günay