Ben Bendeyim - Sen Bendesin

BEN BENDEYİM - SEN BENDESİN

Sen her anımda bendeyken
Sana gel demem saçmalık değil mi?
Nereye baksam sen
Odamın dört yanı sen
Mevsimlerin dördü
Yılın üç yüz altmış beş günü
Günün yirmi dört saati
Ve tepeden tırnağa ben = sen
O halde sana nasıl gittin diyebilirim
Ben bendeyim, sen bendesin
Yani ayrılık yok...

Ellerin ellerimi tutar
Bahar olur ellerim
Nevruzun ilk saatleri gibi
Gözlerin gözlerimi içer
En özünden Sakarya olurum...

Bana tarifi imkansız bir mutluluk verirsin
Ben demet - demet bana gelişini dürerim
Sevinçlerimi koyacak yerim kalmamıştır....

İşte en güzelinden bir kader
Ben bendeyim, sen bendesin
Bana ne şimdi bedenen hangi cehennemdesin...

Her sabah güneş sıcacık doğar,
Doğan her güneş seninle odama dolar.
Her gün beyaz bulutlar kayar,
Kayan beyaz bulutlar seninle başıma konar.
Her akşam ay gülerek ışıldar,
Gülen ay seninle bana demir atar.
Her gece yıldızlar mini - mini parlar,
Ve yıldızlar seninle bana bakar.
Ben bendeyim sen bendesin
Canımın içindesin...

Bu seninle bilmem kaçıncı asırım
Çünkü seninle bir günüm bir hafta,
Bir haftam bir ay,
Bir ayım bir yıl,
Bir yılım ise bir asırdır.
Ve ben aşkı bildiğimden beri sana aşığım
Ve ben aşkı beş yaşımdan beri bilirim
Ve ben otuza bir iki basamak uzaktayım
Hesaplayabilir misin seninle olan zamanımı
Beni tamamen yoluna seriyorum
Haydi üzerime bas
Ayaklarınla çiğne beni
Sana kızarsam insan evladı değilim
Çünkü
Ben bendeyim, sen bendesin
Beni bassan ne olur...

Yıllarım seninle akıp gidiyor
Çağlarım seninle dört nala şahlanıyor
Kırıyorum her türlü imkansızlığı
Yokluk diye bir şey yok aşkımızda
Sevgimizde kıtlık yok
Denizde kum bizde sevgi
Her yeni günle aşkımızı tazeler
Her gece aşkımızı törpüleriz
Geniş zamanlarımız vardır, mekanlarımız
Ben bendeyim sen bendesin
Uzaklık “ hiç” zenaattır! ..

Kar yağarken hep bir ölçüden
Sana Kaf dağının ardından güneş
Maveradan çiçekler getiririm
Gök kara bulutlardan kurtulmayınca
Sana Kehkeşan’dan yıldızlar
Mars’ tan nisan mehtabının sarı ışıklarını getiririm
Sonra ay ışığını doldururum kadehlere
Ve senin şerefine kadehleri çın çınlatıp içerim
Hem de masum gözlerine dalarak
Ben bendeyim sen bendesin
İkimiz aynı adresteyiz...

Yıllarım seninle akıp gidiyor
Sabahları senin beni öpmenle uyanırım
Tüm samimiyetimle sana “ roj baş” derim
Sende bana “roj baş “ dersin
Aşkımızı tazeleyerek güne başlarız
Hep ilk günkü kadar canlı
Hep asırlar gibi kadim
Aramızda ne bir kapı
Ne pencere vardır
Bir çöp bile aramıza giremez
Bir ben varım birde sen
Hep eleleyiz
Hep gönül gönüleyiz
Olmaz birbirimize sevgisizliğimiz
Sadakatsizliğimiz olmaz
Her şeyin farklı tadı vardır seninle
Doğruluk; doğruluğun en katıksızıdır
Sevgi; sevgilerin en sınırsızıdır
Keder; kederlerin en cılızıdır
Dert; dertlerin en başarısızıdır
Ben bende ki seninle kocaman mutluyum
Ben bendeyim, sen bendesin
Gayrısını ne edeyim...

Acıyorum sevdası olmayan insanlara
Hani her şeylerinin olduğunu sanan
Ama senin gibi bir aşkı olmayan
Benim gibi bir Kays’ı olmayanlara acıyorum
Dubai’ye gitmişler
Medeniyeti Paris’te görmüşler
Newyok’ta gezinmişler
Amsterdam’da tepinmişler
Benim için fos
Benim bir kadınım var
Benim bana ait olan bir sevgilim var
Hani ay kadar duru
Güneş gibi ışıltılı
Cam gibi saydam
Filinta endam
Kara kaşlı, kara gözlü
Temiz özlü, doğru sözlü
Güleç yüzlü bir sen
Ben bendeyim sen bendesin
Sevdasızlara A - CI - YO - RUM! ..

Sana Cebeli Tarık’tan su getirdim
Seninle Kafkasya’da kahvaltı ettim
Midyat’ta perde pilavı yedim
Sana Urfa’m da çiğköfte yoğurdum
Mekke’de senin için duaya durdum
Erciyes’ten avuç - avuç karı
Ağrı’dan papatyaları
Yemen’den eşarpları
Medine -i Münevvere den seccadeleri
Kaşi’den sırlı çinileri
Şam’dan arbanileri
Mısır’dan piramitleri
Arz -ı Mukaddesten puşileri
Ve Siverek’ten beni sana getirdim
Cürmüm vardır bilirim
Beni cürmümle kabul et
Ben bendeyim sen bendesin
Cevru cefa dediğin ne ki? ..

Lokman HAMİTOĞLU