Ben, bendeki beni, çok özlüyorum !

" İnsan bazen, kendini de özlermiş yaa ! "

Yüreğim hüzünlü, gönlüm yaralı
Her akşam hasretle, kalp közlüyorum !
Sense beni benden, çaldın çalalı
Ben bende ki beni, çok özlüyorum !

Bilenler bilir bak, neşe saçardım
Dört mevsim yürekte, çiçek açardım
Mutluydu her anım, sanki uçardım
Ben bende ki beni, çok özlüyorum !

Hayata umutla, bakışım vardı
Dertlere bir selâm, çakışım vardı
Alevdim, yürekler yakışım vardı
Ben bende ki beni, çok özlüyorum !

Kalbime sürekli, umut katandım
Huzuru, sevgiyi, aşkı tadandım
Kim ne derse desin, iyi adamdım
Ben bende ki beni, çok özlüyorum !

Maziyi ansam da, şimdi nefretle
Günlerim geçiyor, dertle kasvetle
Öyle yanıyorum, bil ki hasretle
Ben bende ki beni, çok özlüyorum !

Zannetme içimde, hüzün kalmadı
Aynada bir gülen, yüzüm kalmadı
Sana bak diyecek, sözüm kalmadı
Ben bende ki beni, çok özlüyorum !

Elbette bulurmuş, bir gün eden de
Sorgula kendini, ister neden de
Şimdi ruhu çıkmış, şu boş bedende
Ben bendeki beni, çok özlüyorum !