Ben Bende Mülteci Şiiri - Yorumlar

farklı bir tema güzel bir anlatım. tebrikler üstad.

Ben bende mülteci diyebilmek kocaman bir yürek işi Bülent bey,hele ben beni hiç sevmedim ki cümlesini diyebilmek başlı başına bir olay olmalı,olmalı diyorum çünkü eğer böyle bir olay olmasaydı,böylesine acı bir şeyi itiraf etmek için şiirin arkasına sığınılarak yapılmazdı...

Kim bilir hangi hayal kırıklıkları,kim bilir hangi ihanet rüzgarları sizi böyle bir halet-i ruhiyeye getirdi ki,siz bu satırları kaleme aldınız,beni bu satıların hayrete düşürmesini mazur görün üstadım,sizi yakınen tanıyan birisi olarak,bunu dile getirmek ihtiyacı hasıl oldu bende.

Siz ki Bülent bey,her yaratılanı YARATANDAN ötürü seven,oldukça cana yakın ve her

Kardeşim kutluyorum kaleminize yüreğinize sağlık şiiriNLE kalemini duygularini öyle güzel birbirine harmanlayıp bizlerin okuyuşuna sunmuşsunuz ki.. yürek sesiniz hiç susmasın şiir tadında kalın...

Ben beni hiç sevmedim ben seni sevdim sende kaybettim yüreğimi.Ben senim sendeyim ey sevgili ..ben beni sana kaçan yüreğimde unuttum sen sandım hep kendimi ...Seni soludum rüzgarın kokusunda glün kanayan dudağında şafak sancısından ayrılan gecenin teninde..yalnız gecelrimde sen sandım kendimi kendimi senin yerine sevdim kucağına düşen başımı okşadım sinene dökülen saçlarımı tardım parmaklarımla .Senin huşunda tütsülendi yreğimin ucu sana yandım dağların dumanlanan efkarında seni içtim kadehime dolan günbatımın kızıl yaran gözlerinde...ben beni sende kaybettim ey sevgili bana seni sevdiğimi var sorma!Sonsuz saygıalrımla abim...

ben beni sevmedim ki demenin anlamı,
başkaları için adanmış bir hayattır,
yorgun düşülür ama kazandırdıkları
küçümsenmeyecek kadar değerli olmalı,
yüreğinize sağlık üstadım.

İnsan yabancılaşıyor bi süre sonra kendine bile, ama içten içe biliyoruz varlığı sebebimizin doğru yolunda olduğumuzu, gönlümüz rahat ama az biraz sitemde insan sevdiklerine yapar, ben de burdayım der gibi...
Canı gönülden kutlarım saygılar...

Şiirinizin ardından daha önce okuduğum bi alıntıyı paylaşıyorum sizinle,

KENDİMDEN ÖZÜR diliyorum…
Yaşadığım süre boyunca hep MERHAMETİMİN
arkasından yürüdüm, beklentilerimi arkada BIRAKTIM.
Kimseden bir şey BEKLEMEDİM, doğrusu bu sanıyordum çünkü.
Yaşadıklarımı, yaşayamadıklarımı İÇİMDE sakladım,
SUSTUM, bastırdım, olsun dedim İNSANLIK ben de kalsın.
Verdim, hep VERDİM karşılığını alıp alamadığıma BAKMADAN,
aslında güçlü olmak değildi istediğim,
ama olmak ZORUNDAYDI…M ve oldum……
Kendimi hep ERTELEDİM. Kimsenin beni
anlamadığını bildiğim halde hayatıma girenleri bana
verilmiş KUTSAL bir görev olarak gördüm…
Herkesi mutlu etmek zorundayım ZANNETTİM.
Benim de mutlu olmam gerektiğini UNUTMUŞUM…
Görevim neyse en iyisini yapmalıydım ki VİCDANIM rahat etmeliydi.
Birilerinin de bana karşı GÖREVLERİ olduğunu hiçe saymışım oysa…
NE YAZIK Kİ; Karşımdakilerin EKSİKLERİNİ tamamlamaya çalışırken,
onların HATALARINI görmeye vaktim kalmamış SANKİ…
Beni ÜZMELERİNE bakmadan, karşılığında ne ALDIĞIMA, ne hissettiğime ALDIRIŞ etmeden hep VERDİM..
Kendimi nasıl da UNUTMUŞUM… Unutturmuşlar aslında….
PARAMPARÇA olmuş KALBİME, doğruları söylemeye çalışan BEYNİME, mutsuz YÜZÜME hep SUS dedim. Sen SUS..!
Kendime HAKSIZLIK ettim, kimseye etmediğim kadar.
KENDİMDEN ÖZÜR DİLERİM…

Önce canan sonra can. her zaman önce dost bilinen. her zaman önce değer verilen. her zaman önce 'can' denilen. Bakalım, kendimize sıra ne zaman gelecek? hep omuz verip yükseltmek, el verip kaldırmak, güç verip ilerletmek olmuştur ilkemiz. kan tükürünce kızılcık şerbeti içtik dediğimiz bir kültürün devamıyız. Esas mesele; sıra bize gelince ne olacak halimiz, bakacağız... Yüreğine, kalemine sağlık.

Bazen,etrafımızda ve hatta çok uzaklardakilere öyle değer veriyor, öyle seviyoruz ki onları, kendimizi sevmeye zaman kalmıyor. Oysa psikologlar: 'önce kendinizi sevmelisiniz' diyorlar. Ah... Bunu bir başarabilsek...

Bu bizim alçak gönüllülüğümüzden mi, yoksa gönlümüzün yüceliğinden midir bilemem. Aslolan şu ki zaman zaman gerçekten kendimize mülteciyiz biraz. Nerelerden gelip sığınmayız ki yüreğimize hele de güvendiğimiz sığındığımız zaman zaman kapısını kapar gibi olunca...

Bazı şiirler ya satır aralarına ya da şiirin sonuna öyle dizeler gizler ki bunu sadece yüreğiyle okuyanlar görür.

Bana da şiirin sonunda:


Vatan, bir avuç toprak mıdır sadece?

Sevgilinin yüreği, vatandır sevene

Ne zaman sana gelsem

Sınır kapıların hep bana kapalı

İşte o yüzden, mülteciyim kendime...

diyormuş gibi geldi. Kutluyorum Bülent kardeşimin değerli şiirini ve naif yüreğini. Güzel bir şiir okumanın hazzıyla ayrılıyorum sayfadan, ilham kaynağı hiç tükenmesin diyerek..

Bazen,etrafımızda ve hatta çok uzaklardakilere öyle değer veriyor, öyle seviyoruz ki onları, kendimizi sevmeye zaman kalmıyor. Oysa psikologlar: 'önce kendinizi sevmelisiniz' diyorlar. Ah... Bunu bir başarabilsek...

Bu bizim alçak gönüllülüğümüzden mi, yoksa gönlümüzün yüceliğinden midir bilemem. Aslolan şu ki zaman zaman gerçekten kendimize mülteciyiz biraz. Nerelerden gelip sığınmayız ki yüreğimize hele de güvendiğimiz sığındığımız zaman zaman kapısını kapar gibi olunca...

Bazı şiirler ya satır aralarına ya da şiirin sonuna öyle dizeler gizler ki bunu sadece yüreğiyle okuyanlar görür.

Ben de şiirin sonunda:


Vatan, bir avuç toprak mıdır sadece?

Sevgilinin yüreği, vatandır sevene

Ne zaman sana gelsem

Sınır kapıların hep bana kapalı

İşte o yüzden, ben kendime mülteci...

diyormuş gibi geldi. Kutluyorum Bülent kardeşimin değerli şiirini ve naif yüreğini. Güzel bir şiir okumanın hazzıyla ayrılıyorum sayfadan, ilham kaynağı hiç tükenmesin diyerek...

Ne kadar haklı serzeniş...
Yaşadığımız olumsuz günler, içinden çıkılmaz bunalımlarımız, gözlerimizin gördüğü,
inanmak istemediğimiz gerçekler, sevgilerimizin gerçek sevgi olup olmadığından bile kuşku duymaya başladık. Asıl neden toplumsal yaşam kalitesini kendi özel çıkarları için düşürenlere, toplumu hiçe sayanlar, yalnız kendilerini düşünerek halkımızı bunalıma sürükleyenler... Güven duygusunun olmadığı, hemen herkesin birbirini kazıkladığı yerde insanın mutlu olmasına imkan var mıdır kardeşim. Umutları elinden alınan, yaşam sevincinden yoksun bırakılan insan önce kendisine yabancılaşacak, ipin ucunu koyverecek ve belki de içinden 'nereden inceyse oradan kopsun' diye tepki gösterecektir. Böyle bir insanın sevmeye hakkı yok demektir. Böyle bir insan çalıştığı emeğin karşılığını alamıyor demektir, Böyle bir insan mutsuz demektir. Hadi sev bakalım sevebilirsen... Neyi , ne için, nasıl, neden seveceksin? Kendini sevmeyi unutan insan başkalarını sevemez ki... Kendisi insan gibi yaşayamayan insan insan yaşamının güzelliklerini akına getirmez ki. Kişinin ilk yapacağı kendi benliğini tanımak, kendisinden başlayarak dış dünyanın farkına varmaya çalışmaktır. Adamlar her geçen gün bizi kendi içimize sıkıştırmaya devam ediyorlar. Allah'tan hayırlısı.....Kutluyorum. Ellerinize sağlık. Ne güzel dertleştik değil mi...++