Ben Bende Değilim Yâr

Bilmem unuttun mu ki, ne sözler vermiştin yâr
Yâr bu kadar kolay mı böylesi terk-i diyar
Diyar diyar dolaştım Leyla’yım akl-ı firar
Firarlarda yüreğim, ben bende değilim yâr.

Yâr burada arama bıraktığın yer bomboş
Bomboş gönül otağım, ati’min güneşi loş
Loş ufkumun menzili, akıl berduş,ruh sarhoş
Sarhoş gönül yıkığım,ben bende değilim yâr.

Yâr! Yok gözlerindeki aşkın şavkı... ışıltı
Işıltısız dalgalar,matemde suskun martı
Martılar bile küskün, çığlıklar susa aktı
Aktı gözde ırmağım, ben bende değilim yâr.

Yâr bak ıssız sedasız, sus’lar düşmüş sözüme
Sözümü yasa boğdum,ahlar sızar özüme
Özümü bıraktın ya o kıyamet közüme...
Közlerde düş yanığım,ben bende değilim yâr.

Yâr hasretin sarıp da ekmek arası azık
Azık ettim ahımı, gönül hicrandan bezik
Bezik yorgun yüreğim, onca umuda yazık
Yazık ey can kırığım! Ben bende değilim yâr.

Yâr telâfisi olmaz, yıktı bunca hezimet
Hezimete dayandı, ‘aşk’ dediğin eziyet
Eziyet mübah mıdır, reva mı böyle illet?
‘İllet aşk’a çatığım, ben bende değilim yâr.

Yâr bu sana son kez ‘yâr’ deyişimdir, bilesin
Bilesin ki; gözlerin gözlerime değmesin
Değmesin yüreğime ne bakışın, ne sesin
Sessizlikte bitiğim, ben bende değilim yâr.

9-3-09