Ben Bende Değilim Artık Şiiri - Bektaş Öncü

ben hep yalnızlığımla sensiz, sensizliğimle kimsesizim. o, neşe dolu insandan bir eser kalmadı artık, beni benden alan yokluğun temelli tüketiyor beni. derin düşünceler kemirirken beynimi, hala sönmeyen küllenmek bilmeyen sevda ateşin yakarken içimi, paket paket içtiğim sigaralar ve yudumladığım buz gibi bir bira, efkarımı dağıtmaya yetmiyor. yüreğimin ateşi dinmiyor, tükeniyorum kendi karanlığımda, boğuyor beni sensiz hayat.seni arıyorum. gençliğimi arıyorum.boşa geçmiş yıllara isyan ederken.içimde saklıyorum öfkemi, ve hep susuyorum.giderken bıraktığın o neşe dolu insandan bir eser kalmadı artık.binlerce defa özür diliyorum ömrümden.boşa ziya olmuş günlerden.o tükenen gençliğimden.doğacak her güne merhaba demeye korkarken.hiçbir şeyin farkına varmadan öylesine amansız ve çaresiz geçen yıllar, nede çabuk harcadı ve yıprattı beni.bir albümün arasına sıkışmış o tevessümler gülen gözler.o neşe dolu insandan bir eser kalmadı artık.tütünüme meze yaptım yalnızlığımı, sigaramda duman oldun.anlam veremediğim hayatın uğultusu içimi çizip geçerken, buralrda herşey bıraktığın gibi bir sen vefasız çıktın birde, ben bende değilim artık o neşe dolu insandan bir eser kalmadı ararken seni kendi karnlığımda, yıldızı kayıp gecelerde, ay geceye küsmüş bende sana o neşe dolu insandan bir eser kalmadı artık