Ben Bende Değilim Şiiri - Süleyman Eser

“Ben bende değilim”
Sevilecek adam değilim ben
Bilmez miyim?
Gerçeği bu eşkalimin
Göz ne görürse ben oyum.
Özümde Türk oğluyum
Kime gidecek, bellidir oyum.
Nitekim asildir de soyum
Lakin silinmiştir hafızam
Mahfuzdur kinim, kederim
En derinimde.
Ben sevilecek adam değilim.
Kimi kendini bilmişlerce…
Ben adam bile değilim.
Bilmez miyim?
Önce kucak açarlar bana.
Ver ha ver ağzıma
İki cihanda göremeyeceğim
Lokmaları…
Ardı ardına
İçir yıllanmış şarabını…
Yılanın bile dokunmadığı
Bir fasıl içinde…
Geçir boynumdan zinciri.
Akıllarınca yalvartacaklar
“Çok salama zinciri
Kollarım incir…”
Elimden avucumdan
Alırlar sonra.
Ne varsa işlerine gelen.
Gidişlerine birde geliş ekler
Kendi hesaplarından.
Her seferinde aynı rötarla işler
Beni götüren tren…
İşleri bittiğinde
İçlerinde kalırım.
Unutamazlar.
İç işlerine bakarım,
Ben utanırım yaptıklarından…
Utanmazlar.
Atıp tutarlar ardımdan.
Tutturamazlar artıklarını.
Akıl kıtlığı alarmı verilir
Yetkili mercilerde.
Geri dönüp geldiklerinde
Ağız dolusu mersilerle…
Mermilerle mukavemet yoktur
Bilerler, kendilerine.
Çünkü ben, direnecek adam değilim.
Onların indinde…
Ben sevilecek adam değilim
Sevmezler beni.
Hiçbir divanda övmezler.
Fakat helal olsun,
Ceddime de sövmezler
Demek isterim ama…
Söverler.
Hem de kendi dilimde.
Bilirler ne bir silah vardır
Ne bir sus işareti elimde…
O yüzden şerrin zaferi
Zarflanıp pullanıp,
Uğurlanır üstüme…
Kirden yağırdan kokuşur
Aklımın aralık yerleri...
Dilim damağıma dolaşır
Yüzüm gözüm kamaşır…
Elim ayağıma, ipim kuşağıma
Aklıma gelen başıma sırnaşır.
Atamam adımı orta yere.
Adımı söylesem
Binerler tepeme…
Onları da ben kaldıramam…
Bilmez miyim?
Cılızlık, çaresizlik değil sebebim.
Kaldıramam…
Çünkü ben binilecek adam değilim.
21.09.2009
-İST-