Ben...Ben... Şiiri - Şair Siyah

çiçekler hep gülümser mi sevgili...
bazen yapraklarının acıdığı olmaz mı...
matem rengine bürünmüş baharlarda
kokularını kimlere verir dersin...
yalnızlara mı?..

Bir gün o kadar yeşillenecek ki zaman...
artık acıtmıyor canımı,
kalbim sıkışmıyor
diyecekmiyim sevgili...
ellerin saçlarımda gezinirken
aklarım kapanacak mı...
sarıldığında bedenim
bedenine karışacak mı?...
sorgusuz keyifler içinde bulanıktır zaman
nereye akar nereye gider bilinmez...
özlemin içinde mağrur durur sevda
buruktur...ve sevimli..
damlacıklar birleşir
düğümler açılır...
gece perileri oynaşır...
izlerim onları...paylaştıklarını...
kelimeler birbirine eklenir
beden yenilenir
durur ve gözlerine bakarım
hiç görmemişim gibi..
ellerine dokunurum...
sanki hiç hissetmemişim gibi...
aşk sancılar içinde kafasını kaldırır
ve bir ölümlüye hayat verir...
kollarının arasında gözlerimi açarım
zaman değildir artık düşündüğüm..
yada kaybedişler...
seni düşünürüm...
güzelliğini...
ruhunu..
ellerini..
meraklarını..
çelişkilerini..
bakışlarını..
hep içindeki ben oluşlarını..
hep dışındaki duruşlarımı....
dudaklarının değdiği zamana yazılan bir aşkı...
bir gün o kadar yeşillenecek ki zaman
sana geldiğimde dönüşüm olmayacak sevgili..
tüm yollarımı asvaltlamış..
tüm genellemeleri asmış...
tüm olmazları yok etmiş olacağım...
sen gülümseyeceksin yine...
ben ağlayacağım..
sevinçten..
gözyaşlarıma dokunduğunda dudakların...
benim sevgili diyeceğim sana..
tüm yoksul ayrılıkların içinden çıkardığın...
bir mabedin içini süsleyip
gizemini yaşama akıttığın ..
benim sevgili..
ben...