Ben, ben olmaktan çıktım.

Ben, ben, olmaktan çıktım.

Bu gece ben yine, derin düşler içindeyim.
Gözlerim kapalı.
Ruhum, acı içinde kıvranıp durmakta.
Bedenim bende yok.
Sadece derin düşler var, yorgun gözlerimde

Kızgın demirle dağlandılar yüreğimi
Ben, ben olmaktan çıktım.
Of derim of, of çekerim kaderime her gece
Eyvah!
Kalbim yine, yerinde yok.

Hayallerimi, çaldılar.
Geleceğimi rüyalarımı çaldılar benden
Çok gördüler’ de bana, gelecekteki mutluluğumu
Yaşlandım, erkenden.

Bu yüzden, kadere küstüm
Dağlarda fırtına rüzgar oldum dağlardan dağa estim.
Ağaçlarda ne dal bıraktım ne budak ne yaprak bıraktım
Kendime benzettim
Hem kendime zarar verdim hem ele zarar verdim.

Şimdi geldim ömrümün sonuna
Öylesine yorgunum ki dostlar bana neden diye sorma
Of, of…..
Dünyanın en güzeli çıksa şimdi karşıma
Dönüp bakacak gücüm yok ona.

04 Nisan 18
Ahmet Yüksel Şanlı er