Ne yalnızlık adımı duyurur ılık esen rüzgarla papatya yapraklarına,ne sesimi ulaştırır bir karıncanın ayak seslerinde kara topraga.Kim derdiki kara olsun toprak.Ama yazgızı buymuş demek,hep kara diye anılmak. Var oluştan yok oluşa kadar.Sevgiler almış sevenlerl. Bazen dünyaya yeni gözünü açmış ufak,şirin ama bir okadarda habersiz yavruları, bazende yüreklerde taht kuran hayatı yaşamış ve sevgi verip sevgi alan bir yetişkini yutmuş,daha doğrusu üzerini bir yorgan gibi kapamış.Yürekleri daglamış.Kara demişler adına ama bir gülü veya bir papatyayı,gönlümüzde taht kuran agaçları hatta insanı yetiştirmiş kara dediğimiz o toprak.Görmek mi yoksa gösterilmek mi gerek? yoksa yazgı mı demek! Peki neden.? Neden seven sevdiğine bir demet çiçek verir....? Neden alınan çiçek bir mutluluk gözyaşı ile karşılanır.? oda topraktan.sesimi duyan var mı? Yoksa haykırmam mı gerek ben hayattayım buradayım....ne yapmam gerek.Kara mı demem yoksa görmem mi gerek.Gökkuşagıda topraktan süzülür gökyüzüne.Yüregime süzülen her göş yaşı gibi....AMAN Allahım gözyaşlarım durmak bilmezken hüzün içinde mutlulugu arıyorum.Belki bir damla çaglayandan akan umut.Umutlarımı sarmaşıklara yazdım tutunacak bir dal bulabilirse eğer.Büyüyecek güzel insanlar.Büyümeli hayat beni yaşayacak, belkide yaşatmaya çalışacak ama ne vazgececek nede sıpsıkı sarılacak bir güç bulamıyorum.NEDEN?
korkularımamı yeniliyorum acaba.? Ben buradayım hayattayım BAKIN ELLERİ M TİTREK,YÜREGİM BURUK, GÖZLERİM YAŞLI bazen bir çınar gibi bazende bir fırat.
Pranga gerekli bana,kelepçe yetmez..! Bir çapa atılmalı yüregime.Sonsuzdan gelmeli sonzuza uzanmalı.Nefesim titremeye başladı artık.Sesimi duyurmak istedim ama NASIL.? Nasıl yapılmalı.? Yaşamında bir rajonu mu var artık.?
Gelen getirilen,çalınan ve götürülenden az.Bakın hayattayım sesim çıkmıyor titrek nefesimde titremekde.Hislerimi verin bana,duygularımı..! umutlarım bende saklı. Bakın hayattayım yaşıyorum.AMA NEDEN NEDEN SESİM SESLERE KARIŞMIYOR.
Kollarım bir gül dalı sanırım.Yüregimi göremediniz ki hiç.
Bana pranga gerek umutlarım ufkumdan geniş.
Duygularım kara toprak üzerinde paspas.
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
