Ben, Bazen Bir Şiirde Bir Romanda Kanarım

Gittiğinde kalbimde başladı ölüm kalım
Birden çıkar anılar açılır yaralarım
Ben, bazen bir şiirde bir romanda kanarım
Gözlerim seni düşler pusluydu bakışlarım

Kalbimde bin bir yara gönlüm bir çilehane
Günden güne örüldü duvarlar zalimane
Ruhum aşka hükümlü görünmez mahpushane
Zaman çekmez bu yükü hayat misafirhane

Yaşadığım acıdan anladım bu aşk gerçek
Ezelden talip gönlüm dertler senden gelecek
Sensiz olsam da yârim bu acılar yetecek
Ayrılığın sonu var bu da bir gün bitecek

Kapım açık acıya acısız aşk olur mu?
Acı çekmek bilmeyen söyle aşık olur mu?
Acıdaki mutluluk arasan bulunur mu?
Yarin aşkı acıda acıya doyulur mu?

Senden gelen her acı benliğimi mest eder
Artık yürek bükülmez bil ki yenilmez eder
Çiçekten de zariftir acımda olmaz keder
Aşkım beni bırakmaz ömür de gelir geçer