Ben Bayram Ali Şiiri - Bayram Ali Bayram

1946 Senesinin
Ağustos’unda
Harşit Vadisinin yamacındaki bir köyde doğmuşum.
Şanlı zaferin yirmi dördüncü yılına bir gün kala
Bir bayram sabahında…
Bu nedenle Bayram Ali koymuşlar adımı..

Yaylalardan yeni dönmüş göçler,
Harman zamanı;
Bizim oralarda güz başlarında yapılırdı harman..
Gece ile gündüz birbirine karışırdı,
Nefes aldırmazdı vadiye çöken 'Sarı sıcak'
Ağustos böceklerinden dinledim
Ninni seslerinden önce ilk ezgileri…
Annemin vakti olmamıştı hiç
Baş ucumda ninni söylemeye…

Kore Harbi çıktığında
İlkokula yeni başlamıştım,
Birkaç köy için yapılan
Uzaklardaki bir okulda…
İlkin Atatürk’ü tanıdım,
Yüceliğinin unutulmazlığında…
İlk üzüldüğüm ölüm haberi
Dayım Yanık Hasan’ın
Kore’de şehit düştüğüne dair haberdi.

Dedemden,
Rusya’da yedi yıl yaşadığı tutsaklık anılarını dinledim
Yıllarca…
“Kafkasya Dağlarında çiçekler açar,
Altın güneş orda sırmalar saçar
Kader böyle imiş ey garip ana,
Canım feda olsun şanlı vatana…”
………
Ninem rahmetliden,
Seferberlik yıllarını, Rus işgalini,
Yokluğu, yoksulluğu,
Nice kahramanlıkları,
Ve yaşanan ihanetleri
Acıları, hüzünleri dinleyerek büyüdüm.

Kuvay-ı Milliye kahramanlarını tanıdım
Bir dağ gibi dimdik ve onurluydular…
Kurtuluş Savaşının kahraman gazilerinin
Destanlarını dinlerken
Geçmişi onlarla yaşadığımı hissettim…

Ozan oldum çocukluk yıllarımda,
Hep destanlarını yazdım şanlı ecdadın
Sonra ihaneti anlattım şiirlerimde.
Kazasız belasız atlattım
On iki Martı,
Yaşamda kalmayı da başardım
Derken,
On iki Eylülü yaşadık,
Kanlı bir oyunun ardından…
Tüm şiirlerimi yaktım!
Ve Uyutulduk yıllarca
Üzerimize serpilen ölü toprağının altında…

Tekrar ozanlığa başladım
Kırkıma merdiven dayarken...
Deli eder divane eder insanı
Bu diyarın taşı toprağı…
Şiirler yazdım sevgi,dostluk ve kardeşlik üzerine.
Hiçbir zaman,
“Eli kalemli, ağzı gemli”aydın olmadım..
Ozan, ulusunun sesi olmalı…
Yalaka,korkak, ve çıkarcı olmamalı
Cesurca dile getirmeli
Gördüklerini!
Anlatmalı…!
Anlatmalı…!
Anlatmalı…!
Milli kurtuluşa çağırmalı
Tek vücut, tek yürek tüm ulusu…!