Ben baktıkça aşka Şiiri - Oktay Çekal

Ben baktıkça aşka…

Rüzgâr tenime dokunduğunda, sallanır ruhum.
Başka bir şehre yol alır, yüreğimden umudum.
Saklanır gözlerinde sevgi, hep arar dururum.
Zaten bir kayboluşun en soğuk, gecesindeyim.

Anlamsız zamanların geçtiği, en uçuk anda,
Dur durak bilmeyen acıların, zindan bağrında,
Yaşarken umulmadık günün, zifir şafağında,
Patlarcasına güne taşan, aşkın nefesiyim

Anlamıyorsun işte, sen benden çıkıp gitmişsin.
Ruhun derin sularından, taşıp gelen değilsin.
Gecemin tek yıldızıyken, çoktan sönüp bitmişsin.
Doğan günüm olsan da, yakan güneşim değilsin.

Al kendini uzaklara, yakınlarımda durma.
Günün mahzun yüzüne sinipte, boğuk ses olma.
Gözümde açan gülleri, derip derip soldurma.
Ben baktıkça aşka, artık yüreğim kalksın dansa.

Oktay ÇEKAL
22.09.2016-12.21