...''Ben Bachmann ve Einstein''

Nasıldı:
Taş seker, deniz köpürür
-beyazı tuz akisli avucumda yok olur.
Ayaklarım taş, gözlerin sözlerin.
Bir hanisi vardı mutlak,
Yanından geçtiğim ve görmediğim.
İlk günden, biraz önce ama azken
Silkeleyip son kum tanelerini uçtum
Yine, yeni değil.
Kanun koyucular
Ve bilimin gözünde sen de ben de parçacığız Bachmann
Biliyordun bilemezdim;
Ki bilsem inadımdan cayamazdım
Mecburen ‘bildiklerim kadar yarıçaplı’ halkayı dolandım,
Düşsün yüzümden anlamı yitsin diye
Ezberi başa sardım.
Her düğüm kendine bağlanır, kendini kısaltır;
Her akşam fısıldar baş ucumda Einstein:
Başladığı noktaya dönen parçacık iş yapmamış demektir*