Utkuma ve Utkanıma:
BEN BABAMI İSTİYORUM!
Sokakta iki kardeş,
Gözleri gülmüyor,
Yüzleri ağlamaklı.
Okulda iki kardeş,
Boyunları bükülmüş,
Masum, mazlum,
Mahsun bakınışlı.
Kıskanıyorlar,
Babalarını arkadaşlarının,
Dev gibi,
Kocaman elli babalarını,
Kıskanıyorlar arkadaşlarının.
Bakarken arkalarından,
Elele tutuşan
Babalara ve oğullara,
Dudakları bükülüveriyor,
Sokakta ki iki kardeşin.
Kızıyorlar babalarına,
Niye yok diye yanlarında.
Ve tekmeliyorlar taşları oradan oraya.
Sonra çekiliyorlar bir kıyıya,
Sessiz, sessiz,
İçli, içli,
Hüngür hüngür
Ağlamaya,
Uzakta ki babalarına.
Anneleri koşup
geliyor hemen,
Kucaklıyor,
sarıyor,
sarmalıyor.
Gözlerinde ki yaşlarını
siliyor yavrularının,
-ne oldu yavrum size,
diyor.
-anne babam niye gelmiyor?
diyor biri,
-babam artık bizi sevmiyor mu?
diyor diğeri.
Gözlerini kaçırıyor anneleri,
İster istemez, şöyle diyor;
- para kazanıyor oğlum.
- para kazanıyor evimiz için.
-ben para istemiyorum!
Diye bağırıyor biri,
- bende istemiyorum!
Diyor diğeri.
-ben babamı istiyorum!
Diyor biri,
-bende babamı istiyorum!
Diyor diğeri.
-ben babamı istiyorum!
Diyor ikisi de,
Yırtarcasına karanlığı
Bağırıyorlar;
Ben babamı istiyorum!
Ben babamı istiyorum!
Ben babamı istiyorum!
…
05.05.07
Adnan Şahin 2Kayıt Tarihi : 5.5.2007 14:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!