Ben Babama Şiir Yazamam Şiiri - Ayşe Mızrak

Ben babama şiir yazamam. Babam, bir tutku bende tutulur kalır dilim. "Babam" benim tek kelimelik şiirim. "Babam" zaafım benim kırgın baksa kırk yerimden kırılırım. "Kızım" dese yeter bir güç olur dağı tepeyi deviririm. "Kızım" onun kızı olmak kulağıma gelen en güzel nağmedir. İlk ve içimde ölmeyecek aşk'tır babama olan sevgim ama ben babama şiir yazamam. Çok denedim kağıdı ve kalemi alıp elime dünyanın en büyük aşkına "babam"a bir şiir yazayım. Ben babamı içimde yaşıyorum, yoğun akan bir ırmak gibi taşar sevgim kalbimden ona karşı. Babama "hayır" demeyi hiç beceremem. Babam, sözü emir olan karizmatik bir komutan benim için. Babam benim canımı çıkarsam da önüne koysam, yetmez dediğim. Babam benim gücüm, kuvvetim, kudretim. Sen şunu başaramazsın dese, gerçekten başaramam kesilir elim ayağım, hevesim... "Yaparsın sen kızım" dese imkânsız başarmamam. Onun gururu olmak için koşarım küçücük ayakkabı numaram, küçük ayaklarımla kilometrelerce dolu dizgin at gibi, yetişirim amacıma. Kanat takmam kanat olurum uçarım. Yüzme bilmem ama bir güç gelir bana kocaman kulaçlarla arşınlarım denizleri de boğulmam. Bir kaş çatsa ama yüzüme dik dik, yüzme bilsem unuturum, bir kaşık suda bile boğulurum. Ben babama şiir yazamam. Seviyorum seni derim, üç noktalardan notalar olur en aşk dolu içli makamlardan. Özledim seni, der içim yanardağ gibi volkan olur da sevgisiyle, hasretiyle tutuşur. Ben babama şiir yazamam... Şiir benim babam... Kelimesi yok bu duygumun,
hissi var.

Babama...
En sevdiğim adama...

Katre 🍂
Ayşe Mızrak ✍️