Ben Aykırıyım Bayım! Şiiri - Salih Küçük

Sevmeyi, paylaşmayı, bir insana dokunmayı,
Bilmeyen dudaklarla sözler sarf ediyorsun?
Savaşmadan barışı, hissetmeden huzuru arıyorsun,
Ama sen insan olmayı hiç denemedin, bayım.

Güneşin sıcak nefesiyle bile kavrulan toprağı,
Yağmurun arındırdığı toprağı bile kirletiyorsun.
Diyoruz ki "çamurdan çıktık", ama onu bile kirletiyorsun,
Kaç umut bıraktın elinde? Kaç güzel cümle kurabildin?

Kaç kitap okudun, kaç defa anlamaya çalıştın kendini?
Yalnızlık koca bir gölge, ama sen görmüyorsun.
Doğru olanı görmezden gelip kolayına kaçıyorsun,
Ama yanılıyorsun, çok yanılıyorsun, bayım.

Unuttun mu kaç saksıyı kırdığını?
Kaç çiçeği soldurduğunu?
Sen sadece yapraklarını koparıyorsun papatyaların,
Dinlemeden konuşuyor, anlamadan anlatıyorsun.

Ama ben acıdan şiirler yazıyorum,
Kandan duvarlar örüyorum beynime.
Kibirinden uzak, sevgi dolu kalbimde,
Umutlar büyütüyorum, evimde çiçekler.

Ben her şeyi seviyorum, senin hor gördüğün her şeyi,
Sokaklarda tekmelediğin köpekleri,
Küfrettiğin kedileri, ezdiğin karıncaları.
Ben aykırıyım bayım, ama her şeyden önce insanım.