Ben Atatürk Şiiri - Nermin Akkan

Çocukken de yapayalnızdım ben.
Kargalara taş atardım öfkemden,
yalnız çocukluğumun
kisesizliğine,
Babasızlığına.
Kasırgalar kopardı yüreğimde
neden benzemiyorum kimseye
Gözlerimin cilalı denizinde mi
Güneşin altın sıcaklığında mı
Yanmaktan korkardınız.
Ergenlik sivilcelerim mi meşgul ederdi sizi
de uzak dururdunuz benden,
korkardınız kimseye benzemezliğimden.
Kargalar vardıya ne gam,
memleketeydi sevdam
Gençlik fırtınalarım da yalnızdı benim
Benzemezdi sevdalarıma sevdası kimsenin
Yetimliğime son çareyken Zübeyde Anam
Yalnızdım yine hercai sevdalara
Fikriye vardıya ne gam,
memleketeydi sevdam
Asker selamını ilk verdiğimde de yalnızdım,
Eğilmezliğimin kusurunaydı kıskanç dostluklarım
Farklı özgün bakışlarımın kızgınıydı paşalarım.
İlk uğurlanışımda da yalnızdım gurbete
Memleketin bir ucunaydı ya yolculuğum ne gam,
memleket sevdasınaydı tasam.
Sürgünümde de yalnızdım memlekete yeniden
Hoş geldini olmadı kimsenin gelişimden
Baba ocağında da yalnızdım ben,
Dostum oldumu bilmem, gayri makbuleden
Umutlarım vardı ya benim ne gam
Memleket sevdasıydı benim sevdam
Kara sevdamda da yalnızdım ben
bütün kara sevdalar da yalnız çekilirdi zaten
On parmak kadardık bayrak açarken
Çanakkalede de yalnızdım ben cepheye giderken
Enver vardı ya karşımda ne gam!
Memleket sevdasıydı benim sevdam
Latifeyle de yalnızdım ben
Pervasız yalnızlığım vardı bir de ikimizden
Uzun geceler boyu memleket paylaştık
Biz iki bedende de yalnız yaşadık.
Avrupa hayalime maskeydi zaman.
Ben yine yalnızdım aynı yatakta ne gam.
Memleket sevdasıydı tek sevdam.
Meyhanemde de yalnızdım ben kalabalıkta.
Kılıçlar gölgesinde ydi meylerim her an.
Kavgalarımda da yalnızdım,densiz baş eğişlerde
Rakibi yoktu posta koyuşlarımın
İsmet vardı ya kızgın gönlü yalnızlığımın, ne gam.
Memleket sevdasınaydı son kavgam.
Lozan ‘da da yalnızdım ben,
Serv’de paylaşılırken de ülkem.
Hasta yatağımda da yalnızdım,
Karabekir,Fevzi,Halide edip’ten
Yalnızdım ben her zaman vesselam.
YARGILIYORSUNUZ BENİ HER AN,
Ben mi istedim tek başıma dünyaya kafa tutmayı,
Ben çok mu istedim Savaronada yalnız yatmayı.
Kadehlerin dibine vurduğumda alsaydınız ya.
Her kılıç kuşandığımda vursaydınız ya.
Cumhuriyete yalnız konsaydınız ya.
Gençliğe sahip olsaydınız ya.
Şimdi aynı kaynaktan şifayabsınız.
Hadi şimdi özgürlük marşı çalsaydınız ya.
Ben atatürk, hep yalnızdım anlayışınızdan uzak
İşte yine yalnızım,
paylaşılmış yurdumun muştusunda tuzak.
Hala ağıtlar yakıyorsunuz yıllar ötesinden ne gam,
Memleket sevdasınaydı yalnız kavgam.